சிவபோகசாரம்

<p>உ</p><p><br /></p><p>சிவபோகசாரம்</p><p><br /></p><p> </p><p>1. அடிகள் வணக்கம்</p><p><br /></p><p>சித்தி தருநாதன் தென்கமலை வாழ்நாதன்</p><p>பத்தி தருநாதன் பரநாதன் – முத்திப்</p><p>பெருநாதன் ஞானப் பிரகாசன் உண்மை</p><p>தருநாதன் நம்குருநா தன்.                                       1</p><p>                                                         </p><p>அருவும் உருவும் அருவுருவும் அல்லா</p><p>ஒருவ னுயிர்க்குயிரா யோங்கித் – திருவார்</p><p>கமலைவரு ஞானப்ர காசனென வந்தே</p><p>அமலபதந் தந்தெனையாண் டான்.                                          2</p><p><br /></p><p>ஆரறிவார் நீதிவழி யாரறிவார் சித்திமுத்தி</p><p>ஆரறிவார் நற்றவங்கள் அன்பனைத்தும் – பாரெவர்க்கும்</p><p>கத்தன் கமலையில்வாழ் ஞானப்ர காசனெனும்</p><p>அத்தனென்போல் வந்திலனா னால்.                                    3</p><p><br /></p><p>அரியயற்கு முன்னாள் அடிமுடியுங் காணாப்</p><p>பெரியவனே வந்து பிறந்து – துரியம்</p><p>பெருக்கின்றான் ஞானப் பிரகாச னாகி</p><p>இருக்கின்றா னாரூரில் இன்று.                                          4</p><p><br /></p><p>கண்டேனிப் பாசங் கழிந்தேன் அமுதைமுகந்</p><p>துண்டேன் சுகானந்தத் துள்ளிருந்தேன் – வண்டிமிர்காத்</p><p>தேனைப் பொழிகமலைச் செங்கமலப் பொற்பாத</p><p>ஞானப்ர காசனையே நான்.                                             5</p><p><br /></p><p> </p><p>உள்ளிருந்தே யென்று முணர்ந்துகினும் கண்டிலரென்(று)</p><p>உள்ளும் புறம்புமா வோமென்று – மெள்ள</p><p>நரருருவாய் ஆரூரில் வந்தான் நமையாண்</p><p>டருள்புரிஞா னப்பிரகா சன்.                                            6</p><p> </p><p><br /></p><p>இருளுதய நீங்கும் இரவியைப்போல் என்னுள்</p><p>அருளுதய நன்றா யருளி – மருளுதய</p><p>மாற்றியவன் ஆரூரன் மாமறையும் ஆகமமுஞ்</p><p>சாற்றியஞா னப்பிரகா சன்.                                              7</p><p>        </p><p><br /></p><p>ஒழியாத பேரின்பத் துள்ளாய் உலகில்</p><p>விழியா திருந்து விடவே – அழியாத</p><p>பூரணா செங்கமலப் பொற்பாதா தென்கமலை</p><p>ஆரணா நாயேற் கருள்.                                                 8</p><p> </p><p><br /></p><p>தேடுந் திரவியமும் சிற்றறிவும் பற்றுதலும்</p><p>கூடும்பொய் என்றருளிற் கூட்டினான் – நாடரிய</p><p>ஞானப்ர காசனுயர் நற்கமலை மானகர்வாழ்</p><p>வானப் பிறையணிந்த மன்.                                             9</p><p><br /></p><p><br /></p><p>காண்பதும்பொய் கேட்பதும்பொய் காரியம்போலேயிதமாய்ப்</p><p>பூண்வதும்பொய் எவ்விடத்தும் போகமும்பொய் மாண்பாகத்</p><p>தோற்றியின்ப வெள்ளமாய்த் துன்னிஎன்னுட் சம்பந்தன்</p><p>வீற்றிருப்ப தொன்றுமே மெய்.                                          10</p><p><br /></p><p><br /></p><p>2. பெறுதற் கருமை</p><p><br /></p><p>ஒருமையுடன் ஈச ன ருள் ஒங்கிஎன்றுந் தூங்கல்</p><p>அருமை அருமை அருமை – பெருமை இடும்(பு)</p><p>ஆங்காரங் கோபம் அபிமானம் ஆசைவினை</p><p>நீங்காத போதுதா னே.                                                 11</p><p><br /></p><p> </p><p>தன்பெருமை யெண்ணாமை தற்போத மேயிறத்தல்</p><p>மின்பெருமை யாஞ்சகத்தை வேண்டாமை – தன்பால்</p><p>உடலைத் தினம்பழித்தல் ஒங்குசிவத் தோன்றல்</p><p>நடலைப் பிறப்பொழியு நாள்.                                           12</p><p><br /></p><p>உரையிறந்தால் உன்னும் உணர்விறந்தால் மாயைத்</p><p>திரையிறந்தால் காண்கின்ற தேவை – வரைபெருக</p><p>வாசிப் பதுநாவால் வாழ்த்துவது நாடகமாய்ப்</p><p>பூசிப்ப தும்சுத்தப் பொய்.                                               13</p><p><br /></p><p> </p><p>பரம  ரகசியத்தை பாழான வாயால்</p><p>இரவுபகல் எந்நேர மின்றிக் – குரல்நெரியக்</p><p>கூப்பிட்டுங் காணுமோ கோழைமட நெஞ்சேமால்</p><p>பூப்பிட்டுங் காணாப் பொருள்.                                          14</p><p><br /></p><p><br /></p><p>ஒருகோடி ஆகமங்கள் எல்லாம் உணர்ந்தும்</p><p>பெருகுதவம் சித்தியெல்லாம் பெற்றும் – குருவருளால்</p><p>வைத்த படியிருக்க மாட்டாத மாந்தர்க்குச்</p><p>சித்த சல னம்மாந் தினம்.                                              15</p><p><br /></p><p><br /></p><p>அன்புமிக உண்டாய் அதிலே விவேகமுண்டாய்த்</p><p>துன்ப வினையைத் துடைப்பதுண்டாய் – இன்பம்</p><p>தரும்பூ ரணத்துக்கே தாகமுண்டாய் ஒடி</p><p>வருங்கா ரணர்க்குண்மை வை.                                          16</p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p>3. அறியும் பகுதி</p><p><br /></p><p>உருவை அருவை ஒளியை வெளியை</p><p>இருளைச் சிவமென் றிராதே – மருளைப்</p><p>பிறிந்தறிவிற் கண்டதனைப் பின்னமற எங்குஞ்</p><p>செறிந்தபொருள் தானே சிவம்.                                          17</p><p><br /></p><p><br /></p><p>அகமாதி கண்ட அறிவாகி எங்குஞ்</p><p>சுகமாகி இன்ப சுகமாய்ச் – சுகாதீதத்</p><p>தானந்த வெள்ள மதுவாய்ச் சுகத்தைஅகன்</p><p>றானந்தம் ஆதியிலா தான்.                                             18</p><p><br /></p><p><br /></p><p> </p><p>இந்தனந்தில் அங்கி எரிஉறுநீர் தேனிரதங்</p><p>கந்தமலர்ப் போதுவான் காலொளிகண் – சந்ததமும்</p><p>அத்துவித மாவதுபோல் ஆன்மாவும் ஈசனுமாய்</p><p>முத்தியிலே நிற்கும் முறை.                                              19</p><p><br /></p><p><br /></p><p>ஆறாறு தத்துவமும் ஆணவமும் நீங்கிஉயிர்</p><p>வேறாக நின்றஇடஞ் சொல்லின் – மாறா</p><p>இருளாய பாவனையிற் றெங்குமாய் நின்ற</p><p>பொருளேகாண் நீயே புணர்.                                            20</p><p><br /></p><p> </p><p>நனவாதி அந்தத்தில் நாடுசுகந் தன்னைக்</p><p>கனவாதி அந்தத்தில் கண்டு – நனவாதி</p><p>தோற்றிடும்போ தந்தச் சுகரூபங் கண்டவர்கள்</p><p>மாற்றிடுவர் என்றும் மலம்.                                             21</p><p><br /></p><p><br /></p><p>தத்துவங்கள் எண்ணித் தலையடித்துக் கொள்ளாதே</p><p>தத்துவங்கள் ஏதென்னின் சாற்றக்கேள் – மெத்துஞ்</p><p>சுகாரம்ப மாஞ்சிவத்தில் தோயாத மாயா</p><p>விகாரங்கள் தத்துவமா மே.                                             22</p><p><br /></p><p> </p><p>ஆறாறு தத்துவமும் ஆணவமும் வல்வினையும்</p><p>நிறாக முத்திநிலை நிற்போர்க்குப் – பேறாகப்</p><p>பார்விரித்த நூலெல்லாம் பார்த்தறியின் சித்தியிலே</p><p>ஒர்விருத்தப் பாதிபோ தும்.                                             23</p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p>4. உபதேச விளக்கம்</p><p><br /></p><p>பரவிமனம் போகாப் பரத்தடைய நாளும்</p><p>இரவுபகல் அற்ற இடத்தே – திரமாக</p><p>நில்என்றான் கண்டஎல்லாம் நேதிபண்ணி மும்மலமும்</p><p>கொல்என்றான் ஞான குரு.                                             24</p><p> </p><p><br /></p><p>காயம் கரணமுதல் நான்கிற்குங் காரணந்தான்</p><p>ஆ யஇருள் மாயை அதுஎன்றால் – தூயபொருட்</p><p>போதனே ! செங்கமலப் பொற்பாத னே ! எனைநீ</p><p>ஏதேன்று சொல்லாய் இனி.                                              25</p><p> </p><p> </p><p>என்னை அறிவென்றான் என் அறிவில் ஆனந்தந்</p><p>தன்னைச் சிவமென்றான் சந்ததமும் – என்னைஉன்னிப்</p><p>பாரா மறைத்ததுவெ பாசமென்றான் இம்மூன்றும்</p><p>ஆராயந் தவர்முத்த ராம்.                                                       26</p><p> </p><p><br /></p><p>எங்கும் இருக்கும் அறிவுநீ ஏகமாய்</p><p>அங்கங் குணர்த்தும் அறிவுநாம் – பொங்கு</p><p>மலமறைத்தல் மாயை மயக்கல் விகாரப்</p><p>பலமனைத்தும் கன்மமலம் பார்.                                        27</p><p> </p><p> </p><p>செங்கமலப் பொற்பாதன் சீர்பாத வல்லவங்கள்</p><p>நங்கமலை வாழ்கிளியே ! நாடிக்கேள் – சங்கையிலாத்</p><p>தத்துவத்தைக் காட்டியதின் தத்துவத்தைக் காட்டிஅருள்</p><p>தத்துவத்தைக் காட்டியது தான்.                                         28</p><p><br /></p><p> </p><p>தேசு செறிகமலைச் செங்கமலப் பொற்பாதன்</p><p>பேசுதமிழ் ஞானப் பிரகாசன் – பாசவினை</p><p>வாட்டினான் மீட்டுநான் வாரா வகையருளைக்</p><p>காட்டினான் கூட்டினான் காண்.                                         29</p><p> </p><p>நானிங்காய் நீயங்காய் நாட்டமற வைத்ததற்பின்</p><p>நானெங்கே நீயெங்கே நாதனே ! – வானெங்கும்</p><p>ஒன்றாகி நின்ற உணர்வுநீ உன்னறிவில்</p><p>நன்றாகத் தோன்றுசுகம் நாம்.                                           30</p><p> </p><p> </p><p>அலைவற் றிருந்த அறிவுநீ ஆங்கே</p><p>நிலைபெற் றிருந்தசுக ஞேயம் – மலைவற்</p><p>றிருந்ததுகண் டாயே இருந்தபடி அத்தோ(டு)</p><p>இருந்துவிடெப் போதும் இனி.                                          31</p><p> </p><p> </p><p>அகத்தை இழந்தருளாய் அவ்விடத்தே தோன்றுஞ்</p><p>சுகத்தில் அழுந்திவிடச் சொன்னான் – மகத்தான</p><p>சிற்பரனா ரூர்தனில்வாழ் செங்கமலப் பொற்பாத</p><p>தற்பரஞா னப்பிரகா சன்.                                                       32</p><p> </p><p> </p><p>கிட்டாத ஈசனுனைக் கிட்டி அருள்புரிந்த</p><p>நிட்டாநு பூதி நிலையிலே – முட்டா</p><p>திருவன்னி சேர்ந்துமாற் றேறியபொன் போல</p><p>வரும்இன்ப பூரணமா வை.                                             33</p><p> </p><p><br /></p><p>அநாதிசுக ரூபி அரனடிக்கீழ் என்றும்</p><p>அநாதி சுகரூபி ஆன்மா – அநாதி</p><p>இருந்தமலம் போக்கி இறைஅருளி னாலே</p><p>இருந்தபடி யேகண் டிரு.                                                        34</p><p> </p><p><br /></p><p>இற்றை வரைக்கர ணத்தோ டிணங்கினையே</p><p>இற்றைவரைச் சென்மம் எடுத்தனையே – இற்றைவரைத்</p><p>துன்பவெள்ளத் துள்ளே துளைந்தனையே யீதறநல்</p><p>இன்பவெள்ளத் துள்ளே இரு.                                           35</p><p> </p><p> </p><p>தேகாதி நானல்ல என்றறிந்தால் சித்தமயல்</p><p>போகாத தென்னையோ புண்ணியா – தேகாதி</p><p>தன்னளவே அம்மயக்கம் சத்தியமாய் எப்பொழுதும்</p><p>உன்னளவே இல்லை உணர்.                                            36</p><p> </p><p><br /></p><p>ஆறாறு தத்துவநீ அன்றென் றறிந்தனையே</p><p>ஆறாறும் கண்டறிவன் ஆயினையே – மாறாமல்</p><p>உன்னறிவில் ஆனந்தத் தோங்கினையே ஒராமல்</p><p>நின்னறிவை விட்டதுவாய் நில்.                                         37</p><p> </p><p> </p><p>மாதா பிதாச்சுற்றம் என்று மயங்கினையே</p><p>நீதான் தனுவாகி நின்றனையே – ஈதெல்லாம்</p><p>பொய்யென் றறிந்தனையே பூரணா னந்தவெள்ளம்</p><p>மெய்யென் றறிந்தனையே மெய்.                                                38</p><p> </p><p> </p><p>மனையில்வரு போகத்தின் மாதர்மக்கள் பாச</p><p>வினையில் அழுந்திவிடாதே – உனைஇழந்து</p><p>காணாமற் கண்டானைக் காட்சி யறக்கலந்து</p><p>பூணாமல் எப்பொழுதும் பூண்.                                          39</p><p> </p><p> </p><p>சுத்தவத்தை நாடியிடுஞ் சுத்த இராப்பகலா</p><p>மெத்தவத்தை நாடி விடுவையேல் – சுத்தவத்தை</p><p>தானாய் இரண்டுந் தவிர்த்த சிவானந்த</p><p>வானாவை நீயே மதி.                                                  40</p><p> </p><p><br /></p><p>சுத்தநிலம் உன்றனக்குச் சொல்லக்கேள் தொல்லைவினைத்</p><p>தத்துவங்கள் ஆறாறுந் தாம்பெருக் – கத்திடுவர்</p><p>எல்லாம் இழந்த இடமே அதுவாக</p><p>நில்லாய் அதுவே நிலை.                                                        41</p><p> </p><p><br /></p><p>நெருப்பென்றால் வாய்சுடுமோ நெய்பால்தேன் கட்டி</p><p>கருப்பென்றால் தித்தியா காணீ – விருப்பமுடன்</p><p>நீபிரமம் என்றக்கால் நீபிரமம் ஆயினையோ</p><p>நீபிரமம் சற்குருவால் நில்.                                              42</p><p> </p><p><br /></p><p>ஆர்க்குந் தெரியாத ஆனந்த இன்பவெள்ளம்</p><p>மேற்கொண்டு கொண்டு விடுகுதில்லை – யார்க்கும்</p><p>தெரியாப் பரப்பிரமஞ் சேர்த்தாய் உனக்குச்</p><p>சரியார் சிதம்பரநா தா.                                                 43</p><p> </p><p><br /></p><p> </p><p>5. அநுபூதி நிலை</p><p> </p><p>உள்ளங் கரைய உடல்கரைய ஆனந்த</p><p>வெள்ளங் கரைபுரண்டு மேலாகக் – கள்ளமலம்</p><p>பொய்யாக என்னுட் புகுந்தவா றென்கொலோ</p><p>ஐயா தியாகவினோ தா.                                                        44</p><p> </p><p> </p><p><br /></p><p>எதேது செய்தாலும் எதேது சொன்னாலும்</p><p>எதேது சிந்தித் திருந்தாலும் – மாதேவா</p><p>நின்செயலே என்று நினதருளா லேஉணரில்</p><p>என்செயலே காண்கிலே னே.                                           45</p><p> </p><p><br /></p><p>மாயைமலம் எங்கே மறைந்ததோ ! மாயைதனில்</p><p>ஆயசகம் எங்கே அழிந்ததோ ! – காயமதில்</p><p>தங்கும் புருடனெங்கோ ! சச்சிதா னந்தவெள்ள்ம்</p><p>எங்கு மிகக்கோத்த தே.                                                46</p><p> </p><p><br /></p><p>நானுஞ் சுகவடிவாய் நண்ணினேன் நின்னருளால்</p><p>வானுஞ் சுகவடிவாய் மன்னிற்றே – வானுஞ்</p><p>சுகரூப மன்றுமணந் தோற்றநிலம் போலுன்</p><p>அகரூப மட்டே அது.                                                   47</p><p> </p><p><br /></p><p>ஈசன் அடியில் இருக்கையிலே எங்கெங்கும்</p><p>ஈசனடி தேடி இளைத்தேனே – பேசரிய</p><p>பொற்பதத்தன் செங்கமலப் பொற்பாதன் தன்னுடைய</p><p>நற்பதத்தைக் காணாமுன் நான்.                                         48</p><p> </p><p><br /></p><p>நற்பதஞ்சேர் ஆரூரின் ஞானப்ர காசனெந்தை</p><p>தற்பரனோர் ஞானவாள் தந்தானே – சொற்பனத்தும்</p><p>காரார் மறலிஅயன் கண்ணனுக்கும் அஞ்சேனை</p><p>யாராலும் என்செய்ய லாம்.                                             49</p><p> </p><p><br /></p><p>வெறும்பாழிற் பேரின்ப வெட்டவெளி தன்னில்</p><p>குறும்பாளர் காணாக் குடிலின் – உறும்பாசம்</p><p>ஒட்டிஎனை வைத்தனனே உற்றபிர பஞ்சமெலாம்</p><p>ஆட்டியஞா னப்பிரகா சன்.                                             50</p><p> </p><p><br /></p><p>என்றுஞ் சிவத்தோ டிணைபிரியா தேயறிவாய்</p><p>நின்றபடி தன்னை நிகழ்த்தினான் – மன்றில்</p><p>நடமாடும் ஆரூரன் ஞானப்ர காசன்</p><p>திடமாக என்னுள்ளத் தில்.                                              51</p><p> </p><p><br /></p><p>நாதனார் தென்கமலை நாயனார் எவ்வுயிர்க்கும்</p><p>போதனார் செங்கமலப் பொற்பாதர் – பேதமற</p><p>ஒன்றிரண்டு தானறவே உண்மையிலே கூட்டிஎனை</p><p>இன்றறவே வைத்துவிட்டா ரே.                                         52</p><p> </p><p><br /></p><p>நன்னெஞ்சே நீகேட்ட நன்மையெல்லாஞ் சொல்லுதற்குக்</p><p>கன்னெஞ்ச மாலயனுங் காணாதோன் – வன்னெஞ்சர்</p><p>இன்னகுறை உண்டென்னா ஈசன் எதிர்வந்தான்</p><p>என்னகுறை சொல்லாய் இனி.                                           53</p><p> </p><p><br /></p><p>இட்டசனம் எங்கே இதமகிதந் தானெங்கே</p><p>துட்டசனம் எங்கே தொழிலெங்கே – சிட்டருடன்</p><p>கூடி யிருந்ததெங்கே குன்றாச் சிவானந்தம்</p><p>நாடியது வாயிருந்த நாள்.                                              54</p><p> </p><p><br /></p><p>வாக்குமனக் காயத்தான் வந்தபொருள் அத்தனையும்</p><p>வாக்குமனக் காயமுடன் மாயுமே – வாக்குமனக்</p><p>காயம் உடனிழந்து காண்ஞா திருஞான</p><p>ஞேயம் இழந்த நிலை.                                                  55</p><p> </p><p><br /></p><p>புசிப்போம் சிவபோகம் பூரணாமாய் எங்கும்</p><p>வசிப்போம் உலகில் வசியோம் – முசிப்பின்றி</p><p>வாழ்வோஞ் சிவத்தையுணர் மாதவர்தம் பொன்னடிக்கீழ்த்</p><p>தாழ்வோம் எமக்கார் சரி.                                               56</p><p> </p><p><br /></p><p>6. உபாய நிலை</p><p> </p><p>அறிவுநீ என்ன அறிந்தறிந்து மாயைச்</p><p>செறிவுநான் என்றென்று சேர்ந்தால் – அறிவு</p><p>தெரிந்திடுமோ இன்பசுகஞ் சேர்ந்திடுமோ நின்னைப்</p><p>பிரிந்திடுமோ சென்மப் பிணி.                                           57</p><p> </p><p> </p><p>அரணங்கள் தாம்எரித்த அத்தரே என்னுள்</p><p>கரணங்கள் ஒட்டும்வகை காட்டீர் – கரணங்கள்</p><p>நீஅதுவாய் நில்லாமல் நின்னறிவைக் கண்டருளிற்</p><p>போயதுவாய் நின்றுவிடப் போம்.                                               58</p><p><br /></p><p>தானல்லா தத்தனைய்ந் தானென் றுழலாமல்</p><p>தானெல்லா மாயதனுள் தாக்காமல் – தானெல்லாம்</p><p>ஆனோம் எனும்போதந் தாக்காமல் ஈசனிடத்(து)</p><p>ஆனோனே ஆயினவ னாம்.                                           59</p><p> </p><p><br /></p><p>தேகநாம் என்றென்றூ செஉபுவீர் ஈதில்வரும்</p><p>போகநாம் என்று புலம்புவீர் – நோக</p><p>வருந்துவீர் தீவினையின் மாறாத இன்பம்</p><p>பொருந்துவீர் எப்படிநீர் போய்.                                         60</p><p><br /></p><p>தன்னை இழந்திடத்தே தானே சுகவடிவாய்</p><p>இன்னபடி என்றறியா எங்கோனுட் – பின்னமற</p><p>நின்றநிலை தானுந் தெரியாதே நின்றவர்கட்(கு)</p><p>அன்றோ பிறப்பறுக்க லாம்.                                             61</p><p> </p><p>உன்னாதே பற்றா துரையாதே யொன்றி அதில்</p><p>நின்னாமம் இல்லை நிகழாதே – பன்னாட்</p><p>பரையிறந்து நிற்கும் பயனணைந்தார் நெஞ்சில்</p><p>திரையிறந்து நிற்கும் சிவம்.                                             62</p><p><br /></p><p>அருளறிந்து தானாம் அறிவறிந்தே ஆங்குட்</p><p>பொருளறிந்து தானடங்கிப் போத – இருளகல</p><p>விம்மா திருந்து விகற்பமற ஒன்றாகிச்</p><p>சும்மா இருக்கை சுகம்.                                                  63</p><p> </p><p><br /></p><p>செறியுந் தனுவாதி சேர்ந்தறிந்து நின்ற</p><p>அறிவை அறிவால் அறிந்தே – அறிவிழந்து</p><p>நின்றால் சுகானந்த நீடு நிலைவேறு</p><p>சென்றால் சுகங்கிடையா தே.                                            64</p><p> </p><p>தத்துவத்தை விட்டருளிற் றான்கலந்து தன்னிழப்பின்</p><p>மெத்துஞ் சுகத்தின் மிகஅழுந்திச் – சுத்தமாய்</p><p>ஒன்றாகி நின்ற உணர்வும் ஒழிந்தக்கால்</p><p>அன்றோ சிவபோக மாம்.                                              65</p><p> </p><p><br /></p><p>சுட்டறிவு கெட்ட சுகாதீத உண்மையிலே</p><p>விட்டகலா தென்றும் விரவுவோர் – இட்டமுடன்</p><p>யோக சமாதிகளும் உட்புறம்பாம் பூசைகளும்</p><p>ஆக நினையார் அவர்.                                                 66</p><p> </p><p><br /></p><p>நின்னறிவில் யானொளித்து நீயாகி நின்றதுபோல்</p><p>என்னறிவில் நீயொளித்தே யானாகி – எந்நாளும்</p><p>நிற்கவல்லை யாமாகில் நின்சனனம் போக்குதற்குக்</p><p>கற்கவல்ல தேதுமில்லை காண்.                                          67</p><p> </p><p><br /></p><p>இன்பசுகத் துள்ளே இருக்கலாம் எப்போதும்</p><p>துன்பவினை உன்னைத் தொடராது – வன்பா</p><p>மருட்டேக மாயடங்கி மாயாமல் நெஞ்சே</p><p>அருட்டேக மாயடங்கு வாய்.                                           68</p><p><br /></p><p>தேக மறந்து திருவருளாய் நின்றுசிவ</p><p>போகம் விளையப் புணர்நெஞ்சே – நோக</p><p>வருந்தாமல் தீவினையின் வாடாமல் துன்பம்</p><p>அருந்தாமல் நீபிறவா மல்.                                              69</p><p> </p><p><br /></p><p>பூதாதி பாசமன்றோ பூரணா னந்தமன்றோ</p><p>பேதமற நம்முட் பிரானன்றோ – வாதனைகள்</p><p>விட்டால் சுகமன்றோ என்றுணர்வில் வேண்டுவதுங்</p><p>கெட்டால் பிறப்பும் கெடும்.                                             70</p><p> </p><p><br /></p><p>அழுந்தாதே பாசத் தனுதினமும் ஐயோ</p><p>விழுந்தால் எழுந்திருக்க வேண்டும் – செழும்பாகை</p><p>மீறித் தருமிரத வீட்டின்ப மாமலைமேல்</p><p>ஏறித் திரும்பலா மே.                                                   71</p><p> </p><p><br /></p><p>என்றுஞ் சனனத் திடர்க்கடலி லேமூழ்கிப்</p><p>பொன்றுமன மேஉனக்கோர் புத்திகேள் – நன்று</p><p>தனிச்சங்கஞ் சேராமல் தற்பரனைச் சேரில்</p><p>இனிச்சங்கஞ் சேரா திரு.                                                        72</p><p> </p><p><br /></p><p>7. பணியறுத்தல்</p><p> </p><p>அவரவருக் குள்ளபடி ஈசனரு ளாலே</p><p>அவரவரைக் கொண்டியற்று மானால் – அவரவரை</p><p>நல்லார்பொல் லாரென்று நாடுவதென் நெஞ்சமே</p><p>எல்லாம் சிவன்செயலென் றெண்.                                                73</p><p> </p><p><br /></p><p>எங்கே நடத்துமோ எங்கே கிடத்துமோ</p><p>எங்கே இருத்துமோ என்றறியேன் – கங்கைமதி</p><p>சூடினான் தில்லையிலே தொந்தொமென நின்றுநடம்</p><p>ஆடினான் எங்கோன் அருள்.                                           74</p><p> </p><p><br /></p><p>போகம் புவனம் பொருந்துமிடம் எங்கெங்கும்</p><p>தேகம் கரணந் திரியுமே – யாகிலது</p><p>தன்னைநீ யென்று தவியாதே நெஞ்சமே</p><p>நின்னையே கண்டருளில் நில்.                                          75</p><p><br /></p><p>எதேது செய்திடினும் எதேது பேசிடினும்</p><p>எதேது சிந்தித் திருந்திடினும் – மாதேவன்</p><p>காட்டிடுவ தானவருட் கண்ணைவிட்டு நீங்காது</p><p>நாட்டம் அதுவாய் நட.                                                 76</p><p><br /></p><p>எடுத்தஉடற் கேய்ந்தகன்மம் எப்போதும் ஊட்டும்</p><p>விடுத்துவிட்டோம் என்பர் விழலர் – விடுத்த</p><p>ததுவன்றோ ஐந்துமலம் ஆறாறும் நீத்த</p><p>இதுவன்றோ யாம் துறவென் பேம்.                                     77</p><p> </p><p>எவ்வுயிருங் காக்கவோர் ஈசனுண்டோ இல்லையோ</p><p>அவ்வுயிரில் நாமொருவர் அல்லவோ – வவ்விப்</p><p>பொருகுவதும் நெஞ்சே புழுங்குவதும் வேண்டாம்</p><p>வருகுவதும் தானே வரும்.                                             78</p><p> </p><p>முப்பதுஞ்சென் றால்விடியும் முப்பதுசென் றாலிருளும்</p><p>அப்படியே ஏதும் அறிநெஞ்சே – எப்பொழுதும்</p><p>ஆங்காலம் எவ்வினையும் ஆகும் அதுதொலைந்து</p><p>போங்காலம் எவ்வினையும் போம்.                                     79</p><p><br /></p><p><br /></p><p>ஆவலுற்றி டுஞ்சகலத் தாவதுவும் ஆங்கவரே</p><p>கேவலத்தின் மூழ்கிக் கிடப்பதுவும் – நாஅரற்றல்</p><p>இல்லாத சுத்தத் திருப்பதுவும் இம்மூன்றும்</p><p>இல்லான் செயலென் றிரு.                                              80</p><p><br /></p><p>பாசஞ் சடமுயிரோ தானாகப் பற்றறியா</p><p>ஈசன் இரண்டும் இணைத்தாட்டிப் – பூசலென்றுஞ்</p><p>செய்பவனே தானே திரும்பிஅருள் செய்யாமல்</p><p>உய்பவர்கள் உண்டோ உரை.                                           81</p><p><br /></p><p><br /></p><p>முற்றின்ப மாமருளின் மூழ்குவதும் மோகமிகு</p><p>சிற்றின்ப மாமருளிற் சேர்குவதும் – உற்றிங்(கு)</p><p>அறிந்தானன் நெஞ்சே அகிலாண்ட மெங்குஞ்</p><p>செறிந்தான் செயலே தெளி.                                             82</p><p><br /></p><p>என்னிடத்தில் நின்செயலே இல்லையென்றால் யாதுறினும்</p><p>நின்னிடத்தில் யான்வேண்டல் நிச்சயமே – என்னிடத்தில்</p><p>இன்மை உயிர்க்குயிர்நீ யின்மை இருந்தியற்றின்</p><p>நன்மைதின்மைக் கேதுவோ நான்.                                              83</p><p><br /></p><p>நாம்பெரியர் என்னுமதை நாடா தடக்குமவர்</p><p>தாம்பெரியர் என்றுமறை சாற்றியிடும் – நாம்பெரியர்</p><p>என்பார் சிறியர் இவரலா லிவ்வுலகில்</p><p>துன்பார் சுமப்பார்கள் சொல்.                                            84</p><p> </p><p><br /></p><p>கட்டமாங் காயம் கலையனைத்தும் கற்றாலும்</p><p>அட்டமா சித்தி அடைந்தாலும் – இட்டம்</p><p>பரம சுகமே பதியாத போது</p><p>திரம சுகமே தெளி.                                                     85</p><p> </p><p>மனவாக்குக் காயமுயிர் மன்னியசைப் பானும்</p><p>அனமாதி போகமளிப் பானும் – நனவாதி</p><p>கூட்டிவிடு வானுமுத்தி கூட்டிடுவா னும்பிறப்பில்</p><p>ஆட்டிவிடு வானும் அரன்.                                             86</p><p> </p><p>முன்னைவினைக் கீடா முதல்வன் அருள்நமைக்கொண்</p><p>டென்னவினை செய்ய இயற்றுமோ – இன்னவினை</p><p>செய்வோம் தவிர்போம் திரிவோம் இருப்போம்இங்(கு)</p><p>உய்வோம் எனும்வகையே து.                                           87</p><p><br /></p><p>ஊட்டும் வினையிருந்தால் உன்னொணை உன்பதத்தைப்</p><p>பூட்டிப் பிடித்துப் புசிப்பிக்கும் – கேட்டுத்</p><p>திரியாதே வந்துதில்லைத் தெய்வமே என்றென்(று)</p><p>எரியாதே நெஞ்சே இரு.                                                        88</p><p><br /></p><p>என்னதன்று நிசெயலே என்றறிந்தால் யான்விரும்பி</p><p>என்னவென்று வாய்திறப்பேன் ஈசனே – இன்னம்இன்னம்</p><p>எப்படியோ நாயேனை ஈடேற்ற வேண்டும்உனக்(கு)</p><p>அப்படியே செய்தருளு வாய்.                                           89</p><p> </p><p>வன்மைபுரி காய மரப்பாவை தன்னைஅரன்</p><p>கன்மமெனுஞ் சூத்திரத்தால் கட்டியே – நன்மைதின்மை</p><p>ஆட்டுவது நாட தறிவிலார் தஞ்செயலாய்</p><p>நாட்டுதல்போல் உண்டோ நகை.                                     90</p>

சிவபோகசாரம்

உ சிவபோகசாரம்   1. அடிகள் வணக்கம் சித்தி தருநாதன் தென்கமலை வாழ்நாதன் பத்தி தருநாதன் பரநாதன் – முத்திப் பெருநாதன் ஞானப் பிரகாசன் உண்மை தருநாத...

முதல் திருமுறை

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://4.bp.blogspot.com/-zU9w7_KtQbw/WNZa94p331I/AAAAAAAAGPw/PME4j1g0GikEF_gBClI42vGB8J3_UeuLQCLcB/s1600/naalvar.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="197" src="https://4.bp.blogspot.com/-zU9w7_KtQbw/WNZa94p331I/AAAAAAAAGPw/PME4j1g0GikEF_gBClI42vGB8J3_UeuLQCLcB/s320/naalvar.jpg" width="320" /></a></div> <br /> <br /> <div style="text-align: center;"> முதல் திருமுறை</div> <div style="text-align: center;"> <br /></div> <br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.001 - திருப்பிரமபுரம் - (1-11)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.002 - திருப்புகலூர் - (12-22)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.003 -  திருவலிதாயம் - (23-33)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.004 - திருப்புகலியும் - திருவீழிமிழலையும் - (34-44)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.005 - திருக்காட்டுப்பள்ளி - (45-54)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.006 - திருமருகலும் - திருச்செங்காட்டங்குடியும் - (55-64)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.007 - திருநள்ளாறும் - திருஆலவாயும் - (65-75)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.008 - திருஆவூர்ப்பசுபதீச்சரம் - (76-86)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.009 - திருவேணுபுரம் - (87-96)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.010 - திருஅண்ணாமலை - (97-107)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.011 - திருவீழிமிழலை - (108-118)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.012 - திருமுதுகுன்றம் - (119-129)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.013 - திருவியலூர் - (130-140)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.014 - திருக்கொடுங்குன்றம் - (141-151)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.015 - திருநெய்த்தானம் - (152-162)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.016 - திருப்புள்ளமங்கை - திருஆலந்துறை - (163-173)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.017 - திருஇடும்பாவனம் - (174-184)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.018 - திருநின்றியூர் - (185-194)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.019 - திருக்கழுமலம் - திருவிராகம் - (195-205)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.020 - திருவீழிமிழலை - திருவிராகம் - (206-216)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.021 - திருச்சிவபுரம் - திருவிராகம் - (217-227)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.022 - திருமறைக்காடு - திருவிராகம் - (228-238)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.023 - திருக்கோலக்கா - (239-249)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.024 - சீகாழி - (250-260)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.025 - திருச்செம்பொன்பள்ளி - (261-271)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.026 - திருப்புத்தூர் - (272-282)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.027 - திருப்புன்கூர் - (283-293)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.028 - திருச்சோற்றுத்துறை - (294-304)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.029 - திருநறையூர்ச்சித்தீச்சரம் - (305-315)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.030 - திருப்புகலி - (316-326)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.031 - திருக்குரங்கணின்முட்டம் - (327-337)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.032 - திருவிடைமருதூர் - (338-348)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.033 - திருஅன்பிலாலந்துறை - (349-359)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.034 - சீகாழி - (360-370)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.035 - திருவீழிமிழலை - (371-381)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.036 - திருஐயாறு - (382-392)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.037 - திருப்பனையூர் - (393-403)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.038 - திருமயிலாடுதுறை - (404-414)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.039 - திருவேட்களம் - (415-425)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.040 - திருவாழ்கொளிபுத்தூர் - (426-436)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.041 - திருப்பாம்புரம் - (437-447)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.042 - திருப்பேணுபெருந்துறை - (448-458)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.043 - திருக்கற்குடி - (459-469)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.044 - திருப்பாச்சிலாச்சிராமம் - (470-480)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.045 - திருப்பழையனூர் - திருஆலங்காடு - (481-492)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.046 - திருஅதிகைவீரட்டானம் - (493-503)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.047 - திருச்சிரபுரம் - (504-514)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.048 - திருச்சேய்ஞலூர் - (515-525)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.049 - திருநள்ளாறு - (526-536)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.050 - திருவலிவலம் - (537-547)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.051 - திருச்சோபுரம் - (548-558)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.052 - திருநெடுங்களம் - (559-569)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.053 - திருமுதுகுன்றம் - (570-579)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.054 - திருஓத்தூர் - (580-590)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.055 - திருமாற்பேறு - (591-600)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.056 - திருப்பாற்றுறை - (601-611)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.057 - திருவேற்காடு - (612-622)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.058 - திருக்கரவீரம் - (623-633)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.059 - திருத்தூங்கானைமாடம் - (634-644)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.060 - திருத்தோணிபுரம் - (645-655)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.061 - திருச்செங்காட்டங்குடி - (656-666)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.062 - திருக்கோளிலி - (667-677)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.063 - திருப்பிரமபுரம் - பல்பெயர்ப்பத்து - (678-689)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.064 - திருப்பூவணம் - (690-700)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.065 - காவிரிப்பூம்பட்டினத்துப்பல்லவனீச்சரம் - (701-711)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.066 - திருச்சண்பைநகர் - (702-721)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.067 - திருப்பழனம் - (722-732)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.068 - திருக்கயிலாயம் - (733-742)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.069 - திரு அண்ணாமலை - (743-753)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.070 - திரு ஈங்கோய்மலை - (754-764)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.071 - திருநறையூர்ச்சித்தீச்சரம் - (765-775)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.072 - திருக்குடந்தைக்காரோணம் - (776-786)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.073 - திருக்கானூர் - (787-797)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.074 - திருப்புறவம் - (798-808)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.075 - திருவெங்குரு - (809-819)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.076 - திரு இலம்பையங்கோட்டூர் - (820-830)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.077 - திருஅச்சிறுபாக்கம் - (831-841)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.078 - திருஇடைச்சுரம் - (842-852)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.079 - திருக்கழுமலம் - (853-863)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.080 - கோயில் - (864-874)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.081 - சீர்காழி - (875-881)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.082 - திருவீழிமிழலை - (882-892)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.083 - திரு அம்பர்மாகாளம் - (893-903)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.084 - திருக்கடனாகைக்காரோணம் - (904-914)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.085 - திருநல்லம் - (915-925)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.086 - திருநல்லூர் - (926-936)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.087 - திருவடுகூர் - (937-947)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.088 - திரு ஆப்பனூர் - (948-958)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.089 - திரு எருக்கத்தம்புலியூர் - (959-968)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.090 - திருப்பிரமபுரம் - திருவிருக்குக்குறள் - (969-980)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.091 - திருஆரூர் - திருவிருக்குக்குறள் - (981-991)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.092 - திருவீழிமிழலை - திருவிருக்குக்குறள் - (992-1002)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.093 - திருமுதுகுன்றம் - திருவிருக்குக்குறள் - (1003-1013)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.094 - திருஆலவாய் - திருவிருக்குக்குறள் - (1014-1024)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.095 - திருவிடைமருதூர் - திருவிருக்குக்குறள் - (1025-1035)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.096 - திரு அன்னியூர் - திருவிருக்குக்குறள் - (1036-1046)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.097 - திருப்புறவம் - (1047-1057)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.098 - திருச்சிராப்பள்ளி - (1058-1068)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.099 - திருக்குற்றாலம் - (1069-1079)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.100 - திருப்பரங்குன்றம் - (1080-1090)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.101 - திருக்கண்ணார்கோயில் - (1091-1101)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.102 - சீகாழி - (1102-1111)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.103 - திருக்கழுக்குன்றம் - (1112-1121)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.104 - திருப்புகலி - (1122-1132)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.105 - திருஆரூர் - (1133-1142)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.106 - திருஊறல் - (1143-1151)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.107 - திருக்கொடிமாடச்செங்குன்றூர் - (1152-1162)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.108 - திருப்பாதாளீச்சரம் - (1163-1173)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.109 - திருச்சிரபுரம் - (1174-1184)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.110 - திருவிடைமருதூர் - (1185-1195)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.111 - திருக்கடைமுடி - (1196-1206)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.112 - திருச்சிவபுரம் - (1207-1217)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.113 - திருவல்லம் - (1218-1227)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.114 - திருமாற்பேறு - (1228-1237)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.115 - திரு இராமனதீச்சரம் - (1238-1248)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.116 - திரு நீலகண்டம் - (1249-1258)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.117 - திருப்பிரமபுரம் - மொழிமாற்று - (1259-1270)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.118 - திருப்பருப்பதம் - (1271-1281)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.119 - திருக்கள்ளில் - (1282-1292)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.120 - திருவையாறு - திருவிராகம் - (1293-1303)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.121 - திருவிடைமருதூர் - திருவிராகம் - (1304-1314)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.122 - திருவிடைமருதூர் - திருவிராகம் - (1315-1325)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.123 - திருவலிவலம் - திருவிராகம் - (1326-1336)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.124 - திருவீழிமிழலை - திருவிராகம் - (1337-1347)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.125 - திருச்சிவபுரம் - திருவிராகம் - (1348-1358)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.126 - திருக்கழுமலம் - திருத்தாளச்சதி - (1359-1369)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.127 - சீகாழி - திருஏகபாதம் - (1370-1381)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.128 - திருவெழுகூற்றிருக்கை - (1382)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.129 - திருக்கழுமலம் - (1383-1393)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.130 - திருவையாறு - (1394-1404)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.131 - திருமுதுகுன்றம் - (1405-1415)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.132 - திருவீழிமிழலை - (1416-1426)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.133 - திருவேகம்பம் - (1427-1436)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.134 - திருப்பறியலூர் - திருவீரட்டம் - (1437-1447)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.135 - திருப்பராய்த்துறை - (1448-1458)<br /> •<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>1.136 - திருத்தருமபுரம் - (1459-1469)<br /> <div> <br /></div> </div>

முதல் திருமுறை

முதல் திருமுறை • 1.001 - திருப்பிரமபுரம் - (1-11) • 1.002 - திருப்புகலூர் - (12-22) • 1.003 -  திருவலிதாயம் - (23-33) • 1.0...

பன்னிரு திருமுறை

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> பன்னிரு திருமுறை<br /> <br /> சமயக் கொள்கைகளையும், பக்தி உணர்சியையும் வளர்ப்பதற்குச் சான்றோர்கள் பலர் தோன்றினர். அவர்கள் சிவாலயங்கள் தோரும் சென்று பக்தி ததும்பும் பாடல்களைப் பாடினர். இப் பாடல்களை எல்லாம் இராசராசனின் வேண்டுகோளுக்கிணங்க நம்பியாண்டார் நம்பி என்ற சைவப் பெரியார் பதினொரு திருமுறைகளாக வெளியிட்டார். பின்னர் சேக்கிழாரின் பெரிய புராணமும் சேர்ந்து பன்னிரு திருமுறைகள் என வழங்கப்படுகின்றது.<br /> <br /> <br /> <br /> <br /> திருஞானசம்பந்த சுவாமிகள் அருளிச்செய்த தேவாரப் பதிகங்கள்.<br /> <br /> முதல் திருமுறை<br /> இரண்டாம் திருமுறை<br /> மூன்றாம் திருமுறை & பிற்சேர்க்கை பாடல்கள்<br /> <br /> திருநாவுக்கரசு சுவாமிகள் அருளிச்செய்த தேவாரப் பதிகங்கள்.<br /> <br /> நான்காம் திருமுறை<br /> ஐந்தாம் திருமுறை<br /> ஆறாம் திருமுறை<br /> <br /> சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள் அருளிச்செய்த தேவாரப் பதிகங்கள்.<br /> <br /> ஏழாம் திருமுறை<br /> <br /> மாணிக்க வாசகர் அருளிய திருவாசகம், திருக்கோவையார்.<br /> <br /> எட்டாம் திருமுறை<br /> <br /> திருமாளிகைத்தேவர், சேந்தனார், கருவூர்த்தேவர், பூந்துருத்திநம்பி காடநம்பி, கண்டராதித்தர், வேணாட்டடிகள், திருவாலியமுதனார், புருடோத்தம நம்பி, சேதிராயர் ஆகிய ஒன்பது அருளாளர்கள் அருளிய திருவிசைப்பா, திருப்பல்லாண்டு.<br /> <br /> ஒன்பதாம் திருமுறை<br /> <br /> திருமூலர் அருளிய திருமந்திரம்.<br /> <br /> பத்தாம் திருமுறை<br /> திருஆலவாய் உடையார், காரைக்கால் அம்மையார், ஐயடிகள் காடவர்கோன், சேரமான் பெருமாள், நக்கீரர், கல்லாடர், கபிலர், பரணர், இளம்பெருமாள் அடிகள், அதிராவடிகள், பட்டினத்துப் பிள்ளையார் மற்றும் நம்பியாண்டார் நம்பி ஆகிய பன்னிரு அருளாளர்கள் அருளிய,<br /> <br /> பதினோராம் திருமுறை<br /> <br /> சேக்கிழார் அருளிய திருத்தொண்டர் புராணம் என்ற பெரிய புராணம்.<br /> <br /> பன்னிரண்டாம் திருமுறை<br /> <div> <br /></div> ================================================================<br /> <br /> <br /></div>

பன்னிரு திருமுறை

பன்னிரு திருமுறை சமயக் கொள்கைகளையும், பக்தி உணர்சியையும் வளர்ப்பதற்குச் சான்றோர்கள் பலர் தோன்றினர். அவர்கள் சிவாலயங்கள் தோரும் சென்று பக்...

சுந்தரமூர்த்திநாயனார் வரலாறு

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://2.bp.blogspot.com/-UQa2FrOhONc/V_iMVEwZxCI/AAAAAAAAE8Y/IloH05B4u14jVaC3dRE-tBxI6qJ9OnKBACLcB/s1600/Sundarar.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-UQa2FrOhONc/V_iMVEwZxCI/AAAAAAAAE8Y/IloH05B4u14jVaC3dRE-tBxI6qJ9OnKBACLcB/s1600/Sundarar.jpg" /></a></div> <h3 style="text-align: center;"> <span style="font-weight: normal;">சுந்தரமூர்த்திநாயனார் வரலாறு </span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">திருக்கையிலையில் சிவனுக்கு சூட்ட மாலையும் திருநீறும் எடுத்து தரும் தூய ஆன்மாவாக இருந்தவர் ஆலால சுந்தரர். ஈசன் மண்ணுலக மாந்தர் எல்லாம் அடியவர்கள், தொண்டர்கள் பெருமையை மக்கள் உணர, சுந்தரரை மண்ணுலகுக்கு அனுப்ப முடிவு செய்திருந்தார். எப்போதும் போல் நந்தவனத்திற்கு மலர் கொய்யச் சென்ற சுந்தரர், உமையின் சேடியர்களான கமலினி, அனிந்தை இருவரும் பூக்கொய்ய வந்து திருப்பும்போது சுந்தரர் காட்சியில் வந்தனர். மனத்தைப் போக்கிய சிவனே மாதர்மேல் மனம் வைத்தனை என்று கூறி அந்த பெண்களுடன் காதல் இன்பம் களித்துவர பணிந்தார். இறைவனைப் பிரிய மனமின்றி வேறு வழியில்லாததாலும் இறைவா, உன் ஆணைப்படி மண்ணுலகில் பிறக்கின்றேன், உலகம் மாய அறிவு கொண்டது. உலக மயக்கத்தில் நான் இருக்கும்போது எனைத் தடுத்து ஆட் கொள்ளவேண்டும் என வேண்டி சிவனின் அருள் பெற்றார்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">மழை இடைவிடாமல் பெய்துகொண்டிருக்க ஒரு பெரியவர் வீட்டில் படுத்திருந்தார். அப்போது ஒரு குரல் மழை அதிகமாக இருக்கின்றது உள்ளே வரலாமா என்றது. அந்தப் பெரியவர். ஒருவர் படுக்கலாம் இருவர் அமரலாம், உள்ளே வாருங்கள் என்றார், அந்தச் சமயம் இன்னொரு குரல் உள்ளே வரலாமா என்றது. அவ்விருவரும் ஒருவர் படுக்கலாம், இருவர் உட்காரலாம், மூவர் நிற்கலாம் வாருங்கள் என்றனர். என்னே அன்பு. மனித நேயம். அப்போது நான்காவதாக ஒருவர் தோன்றி மூவரையும் நெருக்கினாராம். மூவரில் ஒருவர் விளக்கேற்றிப் பார்க்க நாராயணன் சங்கு சக்ரதாரியாக அங்கு இருக்க கண்டனர். இவர்கள் வழிபாடு நடத்திய மண்டலம், நாடு நடுநாடு.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">அந்த நடுநாட்டில் திருநாவலூரில் வாழ்ந்த ஆதிசைவக் குடும்பத்தின் சடையனார் – இசைஞானியார் ஆகிய இருவரின் மகப்பேறு வேண்டிய தவத்தினால் சிவன் அருளால் திரு அவதாரம் செய்தார் ஆலால சுந்தரர். சேடியர்களில் கமலினி திருவாரூரில் பதியிலார் குலத்தில் பிறந்தார். அனிந்தை ஞாயிறு என்ற ஊரில் வேளாள குலத்தில் பிறந்தார்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">சடையானாரும் இசைஞானியாரும் தம் குழந்தைக்கு நம்பியாரூரர் எனப் பெயர் வைத்து அன்பைக் கொட்டி வளர்க்க நாளொரு மேனியும் பொழுதொரு வண்ணமுமாக குழந்தை பேரழகு உடையவனாக வளர்ந்தது. ஒருநாள் தெருவில் விளையாடிக் கொண்டிருக்கும்போது அவ்வழி சென்ற மன்னன் குழந்தையின் அழகில் மயங்கி தனக்கு அக்குழந்தையை மகனாகக் கொடுக்க வேண்டினார். அந்த வேண்டுகோள் சடையனாரின் மனத்தைக் கரைத்துவிட நம்பியாரூரர் சுவீகாரம் மூலம் மன்னர்மகன் ஆனார், பெறாமல் அன்பினால் மகமை கொண்டார் நரசிங்கமுனையர் என்ற அந்த மன்னன்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">அரண்மனையில் வளர்ந்தாலும் அந்தனர்குரிய முறைகளையும் பயின்றார் நம்பியாரூரர். அந்தக்கால முறைப்படி 16 வயதினில் அவருக்கு அந்தனர் வழியிலே பெண் பார்த்து குணநலன் மிக்க சடங்கவி என்ற அந்தணன் இல்ல மகளை பேசி மணம் முடிக்க முடிவாயிற்று. ஆயிரம் பேரைப் போய் விசாரித்துப் பேசி திருமணம் செய் என்ற பழமொழிக்கு ஏற்ப விசாரனை முடிந்து திருமண ஏற்பாடுகள் நடைபெற்றது.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">ஆரூரருக்கு மங்கல நீராட்டு நடைபெற்று குதிரை ஏறி வலம் வந்து மணமேடையில் அமர்ந்ததும் வேத மந்திரங்கள் முழங்க அக்னி வளர்த்தனர். மணப் பெண் மேடைக்கு வரும் வேளையதில் ஒரு பெரியவர் நெற்றியிலே திருநீற்றுடன் கழுத்திலே உருத்திராசமாலையுடன் கைத்தடியூன்றி மேடையருகினில் வந்தார். அக்கூடத்தில் இருந்தவர்கள் அனைவரின் பர்வையையும் அவர் கவர்ந்தார். அவர்கள் இதுவரை இளமைதான் அழகு என எண்ணியவர்கள். இப்போது ஒரு முதியவர் தோற்றம் அதைவிட அழகாக இருக்க கண்டு வியந்தனர். முதுமையே பேரழகு என்றனர்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">அப்போது அந்தப் பெரியவர் மேடை அருகே நின்று நான் சொல்லுவதைக் கேளுங்கள் என்றார். மேளதாள ஓசை முதல் அனைத்தும் நின்றது. எல்லோரும் அவரையே பார்த்தனர். அவர், மணமகனைப் பார்த்து ஆரூரா, உனக்கும் எனக்கும் ஒரு வழக்கு ஒப்பந்த அடிப்படையில் உள்ளது. அதனை முடித்துவிட்டு திருமண வேள்வியைச் செய் என்றார். மேலும் ‘’திருநாவல்நகர் ஆரூரர் என் அடிமை” என்பதுதான் என் வழக்கு என்றார். உலகத்தில் இல்லாத செய்தியாக, குற்றமற்ற அந்தணர்கள் வேறு ஒரு அந்தணருக்கு அடிமை என்று சொல்லும் முதல் ஆள் நீ, இதனை நம்ப மாட்டேன் என ஆரூரர் தெரிவிக்க பெரியவர் அதற்கான அத்தாட்சி இதோ அடிமைச்சீட்டு என காண்பிக்க, அதைக் கைப்பற்ற ஆரூரர் பெரியவரை மணவறையைச் சுற்றி துரத்தி அதைப் பற்றி கிழித்துவிடுகிறார்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">ஒருவரிடம் உள்ள ஓலையை வாங்கி அதை மற்றவர்கள் படிக்குமுன் கிழிப்பது தர்மமா. என்றும் ஓலையைக் கிழித்ததனால் அடிமை என்பது நிரூபணம் ஆகிவிட்டது என்றார் பெரியவர். ஊர் பெரியோர்கள் பெரியவரின் சொந்த ஊரான வெண்ணெய் நல்லூருக்குச் சென்று அங்கு அவையில் பேசலாம் என முடிவெடுத்தனர்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">வெண்ணெய் நல்லூர் நீதிமன்றத்தில் ஆரூரரின் உறவினரும் இரண்டு ஊர் பெரியவர்களும் வந்திருந்தனர். நாவலூர் ஆரூரன் என் அடிமை என்று நான் காட்டிய ஓலையை கிழித்து விட்டான். இதுதான் என் வழக்கு என்றார் பெரியவர். அந்த மன்ற நடுவர் அந்தணரே, அந்தணர் அடிமை என்பது இம்மாநிலத்திலேயே இல்லாத ஒன்று நீர் கூறுவது புதுமையாக இருக்கின்றது என்றார். ஆரூரன் என் மனத்திற்கு எட்டாத மாயையாக இருக்கின்றது இவர் கூற்று என்றார். நடுவர், பெரியவரே நீங்கள் சொல்வதற்கு எந்த சாட்சியும் இல்லை, ஆதாரமும் இல்லை, எப்படி இந்த வழக்கில் தீர்ப்பு வழங்குவது என்றனர்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">பெரியவர் இவன் கிழித்தது படி ஓலை. மூலம் மடியில் வைத்துள்ளேன். எனக்கு பதுகாப்பு தருவதாக இருந்தால் அதைக் காண்பிக்கின்றேன் என்றார். அவையோர் உறுதியளிக்க அவர் காட்டிய ஒலையைப் படித்து அப்போது அதில் சாட்சியிட்டிருந்தோர் அது தம் கையெழுத்து என ஒப்புதல் அளிக்க. ஆரூரர் அது தன் பாட்டனார் கையெழுத்து என ஒப்பு நோக்கிச் சொல்ல நடுவர் மன்றம் தீர்ப்பு வழங்கியது.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">நம்பியாரூராரே நீர் தோற்றீர். அவர் இடும் பணியை ஏற்று அவர் சொல்வழி செயல்படுவது உன் கடன் என்று தீர்ப்பு வழங்கினர். அப்போது கூட்டத்திலிருந்த சிலர் பெரியவரே நீங்கள் இந்த ஊர் என்கிறீர்கள் உங்களை நாங்கள் பார்த்தது கிடையாது யாது உங்கள் வீடு என்றனர். அப்பெரியவர் என்னை யாரும் அறியவில்லையெனில் என்பின்னே வாருங்கள் என் வீட்டை காட்டுகிறேன் என முன்னே செல்ல அனைவரும் பின்னே சென்றனர்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">திருவெண்ணெய் நல்லூரில் உள்ளே திருக்கோவிலான திருவருட்துறை கோவிலை அடைந்தார் பெரியவர். உள்ளே சென்று மறைந்தார். ஆரூரர் உட்பட பின் தொடர்ந்து வந்தவர்கள் திகைத்தனர். வான்வழி ஓர் ஓசை எழுந்தது.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">மற்று நீ வன்மை பேசி வந்தொண்டன் என்னும் நாமம்</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">பெற்றனை நமக்கும் அன்பிற்பெருகிய சிறப்பின் மிகக்</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">அர்ச்சனை பாட்டேயாகும் ஆதலால் மண்மேல் நம்மைச்</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">செந்தமிழ் பாடு என்றார் தூமறை பாடும் வாயார்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">வேதங்களை எந்த வாயால் பாடினாரோ அந்தத் திருவாயால் ஆரூராரைப் பார்த்து ‘எமக்கு விருப்பமான வழிபாடு அர்ச்சனைப் பாட்டேயாகும்’. எனவே நம் செந்தமிழால் பாடு. என்னிடம் வன்மை பேசி வந்த நீ வந்தொண்டன் என்னும் நாமம் பெற்றாய் என்றது அவ்வோசை. என்ன சொல்லிப் பாடுவேன் என்ற ஆரூராருக்கு பித்தன் என்று சொல்லிபாட அருள் பிறந்தது. முதல் பாடல்</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">பித்தா பிறைசூடிப் பெருமானே அருளாளா</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">எத்தா மறவாதே நினைக்கின்றேன் மனத்துன்னை</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">வைத்தாய்ப் பெண்ணை தென்பால் வெண்ணெய்நல்லூர் அருள்துறையுள்</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">அத்தா உனக்காளாய் இனி அல்லேன் எனலாமே.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">என்னைக் கோவில் தோறும் சென்று பாடுக என்ற அருள் வாக்கிற்கேற்ப பல தலங்களையும் வழிபட்டு அதிகை வீரட்டானம் சேர்ந்தார்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">அது அப்பரடிகள் சூலைநோய் தீர்த்த தலம். அப்பரடிகள் உழவாரப்பணி செய்து பல காலம் இருந்த தலம். இதை தாம் மிதிக்கலாகாது என்று ஊர் எல்லையில் உள்ள சித்தவட மடத்தில் மற்ற அடியார்களுடன் தங்கினார்.  நள்ளிரவு 2 மணியளவில் நம்பியாரூரார் தலைமேல் ஒரு பெரியவர் கால் நீட்டி உதைத்தார். அய்யா பெரியவரே என் தலைமீது தாங்கள் கால் நீட்டுவது ஏன் என்றார். வயது முதிர்ந்துவிட்டது எந்த திசையில் கால்வைப்பது எனத் தெரியவில்லை எனது மூப்பினால் என்றார். ஆரூரர் வேறு இடத்தில் படுத்தார். சிறிது நேரத்தில் அதே பெரியவர் மீண்டும் காலால் எட்டி உதைத்தார். ஆரூரார் பெரியவரே என் முடிமீது கால் வைக்கின்றீரே என்றார். பெரியவர் பழைய பதிலான திசையறியா வகை செய்தது மூப்பு என்றார். இது அதிகாலை நாலரைமணி வரை நடைபெற்றது. ஆரூரர் சலிப்புற்று என்னை பலகாலும் மிதித்தனை நீர் யார் எனக் கேட்க என்னை அறிந்திலையோ என்று மறைந்தார் பெரியவர். அப்போதுதான் அது சிவன் என உணர்ந்தார். அடியார் திருக்கூட்டச் சாதியைச் சார்ந்த நான் அதன் தலைவனாகிய இறைவனை உணாரவில்லையே என மனம் நொந்து ‘தம்மானையறியாத சாதியர் உளரோ’ எனப்பாடினார்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">தில்லையில் கண், தாது, மூக்கு, செவி, வாய் ஆகிய ஐந்து பொறிகளும் கண்ணிலே நிலைத்து நிற்க வழிபட்டார் ஆரூரர். அந்தக் கராணங்களாகிய மனம் புத்தி சித்தம் அகங்காரம் ஆகிய நான்கும் சிந்தையிலே லயிக்க வழிபட்டார். தில்லையிலிருந்து புறப்பட்டு சீர்காழி சென்றார். ஞான சம்பந்தம்பிள்ளை திரு அவதாரம் செய்த ஊர்மண்ணை காலால் மிதிக்கக்கூடாது என எண்ணி ஊர் எல்லையில் தங்கியிருந்து சிவனை வழிபட்ட ஆரூரருக்கு வழியிலே கயிலைக் காட்சியைத் தந்தார் இறைவன். பின் திருவாரூரை நோக்கி சென்றார். அன்றிரவு அடியார்கள் கனவில் பெருமான் தோன்றி ஆரூரன் நாம் அழைக்க இங்கு வருகிறான். அவனுக்கு வரவேற்பு செய்யுங்கள் எனப் பணித்தார். ஊர் எல்லையில் அடியார்கள் பெரும் கூட்டமாக சென்று வரவேற்றனர். அங்கு சில நாட்கள் தங்கி காலையும் மாலையும் வழிபாடு செய்தார்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">ஆரூர் பெருமான் தோழமையாக தம்மை ஆரூரருக்குத் தந்தோம் என்று சொன்ன செய்தி அறிந்த அடியார்கள் நம்பியாரூரரை ‘தம்பிரான் தோழர்’ எனப் புகழ்ந்தனர். அம்பிகையின் சேடியான கமலினி திருவாரூரில் பதியிலார் குலத்தில் தோன்றியவருக்கு இப்போது பரவையார் எனப் பெயர். அவர் இறைவனுக்கு மலர்மாலையை கொண்டுவரும்போது ஆரூரரைப் பார்த்தார். ஆரூரர் அன்று இரவு பரவையரை நினைத்திருந்தார். அதேபோல் பரவையரும் ஆரூரரை நினைத்துக் கொண்டிருந்தார். அன்றிரவு அடியவர்கள் கனவில் தோன்றிய இறைவன் பரவையை நாம் ஆரூரனுக்குத் தந்தோம். அவர்களுடைய திருமணத்தை நடத்துங்கள் என்றார். திருமணம் சிறப்பாக நடைபெற்றது. இன்பத்தில் திளைத்தனர்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">எப்போதும்போல் புற்றிடம் கொண்ட பெருமானை வணங்கச் சொல்லும் போது மண்டபத்தில் அடியார்கள் கூடி பாடிக் கொண்டிருந்தனர். அவர்களுக்குத் தொண்டு செய்வது எப்போது என்று சிந்தித்துக் கொண்டு சுற்றி வரும் ஆரூரைக் கண்ட விறன்மிண்டர் அடியார் கூட்டத்தை மதியாமல் செல்லும் அவர் யார் என்றார். ஓலைகாட்டி அடிமையானவர் என்றனர். அடியவர் கூட்டத்தை மதியாமல் செல்லும் அவரை திருக்கூட்டத்திலிருந்து விலக்கி வைக்கின்றேன் என்றார். அருகிலிருந்தவர்கள் அவர் புற்றிடம் கொண்டவருக்கு மிகவும் வேண்டியவர் என்றனர். அப்படியானால் அவரையும் விலக்கி வைக்கின்றேன் என்றார்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">அதைக் கேட்ட சிவன் ஆரூரர் உள் நுழைவதற்கு முன்பே வெளிவந்து அடியவர்கள் புறக்கணித்தபின் என்னால் நிலை கொள்ள முடியவில்லை, அடியவர்களின் பெருமையை நான் சொல்கிறேன் நீ கேட்பாயாக ஆரூரா என்றார். அடியவர்களுடைய பெருமைக்கு நிகர் அவர்களேதான். அவர்கள் பெருமைக்கு முன் என் பெருமை சற்று குறைவுதான். அன்பினாலே என்னை அவர்கள் பெற்றவர்கள். உள்ளத்து ஒருமையால் உலகையே வெல்லக் கூடியவர்கள். குறையேது மில்லாதவர்கள். உலகில் துன்பம் வராதிருக்க வேள்வி செய்பவர்கள். திருநீற்றின் செல்வமே பற்று என்றும் சிவனின் அன்பே பேறு என்றும் நினைப்பவர்கள். வீடு பேற்றை கூட வேண்டாம் என்று பலன் கருதாது பக்தி செலுத்துகின்ற தொண்டர்கள். அவர்களை நீ சென்றடைவாய். குற்றமற்ற அந்த அடியவர்களை நீ சென்று பாடு எனப் பணித்து ‘தில்லைவாழ் அந்தணர்தம் அடியார்க்கும் அடியேன்’ என முதல் அடியை எடுத்துக் கொடுத்தார். தில்லையில் கூத்தப் பெருமானை வழிபடுகின்ற அத்தனை பேரையும் சேர்த்தே ‘”தில்லைவாழ் அந்தணர்” என்றார்.ஆரூரர் குறிக்கோள் ‘யாவர் சிவனடியார்களுக்கு அடியான் அடித்தொண்டன்’ என்பதே.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">அந்தணர் ஒரு சாதியில் தோன்றியவர் என்று யவரும் இல்லை. அந்தணர் என்போர் அறவோர் மற்றெவ்வுயிர்க்கும் செந்தண்மை பூண்டொழுகுவோர்- அறத்தன்மை பூண்டு எவ்வுயிரும் ஈசன் கோயில் என்று எண்ணி வாழ்வோரே அந்தணர். சத்திய வாழ்வைக் கடைப்பிடிப்பதே அந்தணத் தண்மை.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">நம்பி ஆரூரர் அரனையும் அரனடியாரையும் வழிபட்டு பரவையாரோடு இல்லறம் இனிது நடத்திவந்தார். ஆரூர் அருகில் உள்ள குண்டையூரின் குண்டையூர்கிழார் ஆரூரர் பால் கொண்ட அன்பினால் அவருக்கு வேண்டிய நெல்லை அளித்துவந்தார். வறட்சியால் கடுமையான பஞ்சம் ஏற்பட்டது. ஆரூரருக்கு எப்படி நெல் அனுப்புவது என வேதனைப்பட்டார். உணவு உண்ணாது இருந்தார். அவர் கனவில் இறைவன் தோன்றி ஆரூரான் பொருட்டு நெல் கொடுத்தோம் என அருள் பாலித்தார். காலயில் எழுந்து பார்த்தபோது இருந்த நெல்மலையை எப்படி ஆரூருக்கு எடுத்துச் செல்வது என் குழம்பி ஆரூர் சென்று நடந்ததை ஆரூரரிடம் சென்னார். ஆரூரர் நெல் மலையைப் பார்த்து இது மனித முயற்சியால் கொண்டு செல்ல முடியாது என்று அருகில் உள்ள கோளிலி இறைவனிடம் ஆள் வேண்டி பாட இறைவனும் அன்று இரவு பரவையார் மாளிகை இருந்த வீதிக்கு தம் பூதகணங்களின் மூலம் எல்லா நெல்லையும் கொண்டு சேர்த்தார்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">நெல் மலையைக்கண்டு அதிசயத்து பரவையார் அடியவர்களிடம் உங்கள் மனை எல்லைக்கு உட்பட்ட நெல் குன்றெல்லாம் அவரவர் வீட்டிற்கு எடுத்துக் கொள்ளுங்கள் என அறிவிப்பை செய்தார். சில நாட்களிந்து ஆரூரர் திருநாட்டியத்தான் குடி என்ற ஊருக்குச் சென்றவரை கோட்புலி என்ற அடியவர் எதிர்கொண்டு அழைத்து கோவிலில் வழிபாடு நடத்தினார். கோட்புலியார் ஆரூரரை வணங்கிய சிங்கடி, வனப்பகை என்ற தம் இரு பெண்களையும் ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டினார். நம்பிஆரூரர் கோட்புலியாரே அவர் இருவரையும் என் மக்களாக ஏற்றுக் கொண்டோம் என்றார். அங்கிருந்து திருவையாற்றுப் பெருமானை வணங்கி திருஆலம்பொழில் சென்று இரவு தங்கினார். இரண்டு தலங்களுக்கிடையில் உள்ள வயிரத்திருமேனிகொண்ட திருமழப்பாடி இறைவன் கனவில் என்னைப் பாட மறந்தனையே என்றார். திடுக்கிட்டு விழித்தவர் மெய்யுருகிப் பதிகம் பாடினார்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">வலிவலம் சென்று பதிகம் பாடுமுன் ‘நான் பாடுகிற பாடல் எதுவானாலும் நானாக சொன்னதில்லை, எனக்குமுன் வாழ்ந்த நாவுக்கரசரும் ஞானசம்பந்தரும் சொல்லியதே’ எனச் சொல்லி பதிகம் பாடினார். அங்கிருந்து திருவாரூர் வந்து உத்திரத் திருவிழாவிற்கு பொருள் வேண்டி திருப்புகலூர் சென்று வழிபாடு செய்து கண் அயர்வில் அங்கிருந்த செங்கல்லை தலைக்கு அனையாக வைத்து படுத்தார், எழும்போது அச்செங்கல் தங்கமாக மாறியிருந்தது,</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">சிலநாட்கள் சென்றபின் திருச்சி நகர் வந்தார். திரு ஆனைக்கா சிவனை வழிபட்டார். சோழமன்னன் காவிரியில் குளிக்க மூழ்கியபோது அவனுடைய இரத்தின மலை நீரிலே காணாமற்போனது. கவலைப்படாமல் அது சிவனுக்குரியது என்றார். அப்போது சிவனை காவிரியில் இருந்து கொணர்ந்த நீரால் குளிப்பாட்ட மன்னன் சிவனுக்குரியது என்றமாலை சிவன் கழுத்தில் இருந்தது. அது பற்றி பதிகம் பாடினார். அங்கிருந்து விருத்தாச்சலம் சென்று கோவிலில் பெருமானை பாடி வழிபட்டார். உத்திரப் பெருவிழாவில் அடியார்க்கு அமுது படைக்க பொருள் தேவை என வேண்ட இறைவன் பதினாறாயிரம் பொற்காசுகளைத் தர அவற்றை என்னாலே எடுத்துக் கொண்டு போகமுடியாது நீங்களே அங்கே கொடுங்கள் என்றார் ஆரூரர். பெருமான் திருமுத்தாற்றிலே போட்டு திருவாரூர் குளத்திலே எடுத்துக் கொள் என்றார்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">பெருமான் கொடுத்ததில் மச்சம் பார்க்க கொஞ்சம் வைத்துக் கொண்டு மீதியை ஆற்றில் போட்டார். திருவாரூர் சென்றார். பரவையார் கேட்டார். பணம் காலையில் வரும் என்றார். காலை வந்தது. குளித்தார். வழிபாடு முடித்து குளக்கரைக்கு பரவையருடன் வந்தார். குளத்தில் மூழ்கி தேடினார். தேடிக்கொண்டே இருந்தார். மாலையாயிற்று, பரைவையார் இன்னும் என்ன குளத்தில் தேடுகின்றீர்கள் என்றதற்கு திருமுத்தாற்றில் போட்டேன் திருவாரூர் குளத்தில் எடுப்பேன் என்றார். பரவையார் ஆற்றில் போட்டு குளத்தில் எடுப்பது என்பதையா என்றார். அதை வைத்தே பதிகம் பாடினார், தான் மச்சம் பார்க்க எடுத்துவைத்தது தவறு என்றாலும் நீ இவ்வாறு செய்யக்கூடாது என்று பாட அருள் பெற்று காசு எடுத்து திருவிழாவில் அடியவர்க்கு அமுது படைத்து இன்புற்றார்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">பெருவிழா முடிந்ததும் தம் தல பயணத்தை அன்பர்களுடன் துவக்கி திருக்கருகாவூர் சென்றார். காலை முதல் உண்ணாமையால் மிகவும் களைபடைந்தனர். வழியில் ஒரு பெரியவர் என் பின்னால் வாருங்கள் என அழைத்து அவர்கொடுத்த கட்டமுதையும் நீரையும் சுவைத்து தங்கள் பசியையும் தாகத்தையும் போக்கினர். அனைவரும் கண்ணயர்ந்தனர். திடிரென்று வெயில் பட்டதும் விழித்தால் சோலையும் தெரியவில்லை பந்தலையும் காணோம் பெரியவரையும் காணோம். இத்தனை மாற்றம் நடந்தும் தெரியாமல் போனேனே என ஒரு பதிகம் பாடினார். பலதலங்களை வழிபட்டு திருக்கச்சூர் மலைக்கோவில் உள்ள மருந்தீசரை வணங்கி வெளியில் அமர்ந்திருந்தார். உணவு சமைப்பவர் வராததால் பசியுடன் இருந்தவர் முன்னால் பெரியவர் ஒருவர் இந்த ஊரில் பல இல்லங்களில் இரந்து வந்திருக்கின்றேன் என அமுது ஊட்டினார். அங்கிருந்து காஞ்சி சென்று வழிபட்டு திருவொற்றியூர் சென்றார்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">மாந்தாதா என்ற சிவபக்தர் இமயம் முதல் குமரிவரை பல அறநிறுவனங்களை நிறுவியதன் விளைவாக அவரின் வாழ்நாள்கூட அவரின் வாரிசுகள் இறந்தும் இவர் பன்னெடு நாள் வாழ்ந்தார். அது சலிப்பை ஏற்படுத்த அறிஞர்களை வரவழைத்து ஆலோசனை புரிய அவர்கள் மாந்தாதா செய்த அறங்களையெல்லாம் ரத்து செய்து பத்திரம் எழுதிக்கொடுத்தால் இறந்து விடுவீர்கள் என்றனர். பத்திரம் எழுதியாயிற்று. அன்று இரவு இறந்துவிடுவோம் என்ற நம்பிக்கையில் படுக்கச் சென்றார். எதுவும் நடக்கவில்லை. பத்திரத்தை பெரியோர்கள் எடுத்து பார்த்தபோது அவர் செய்த அறங்கள் எல்லாம் திருவொற்றியூர் நீங்கலாக என எழுதியிருந்தது கண்டனர். எழுதும்போது திருவொற்றியூர் நீங்கலாக என எழுதவில்லை. அப்படியானால் திருவொற்றியூர் பெருமான் அதைச் சேர்த்துள்ளார். மாந்தாதா இறப்பை அப்போதைக்கு இறைவன் விரும்பவில்லை எனத் தெரிந்தது. இறவன் எழுத்து அறியும் பெருமான் ஆனார்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">அருகில் உள்ள ஞாயிறு என்ற தலத்தில் ஞாயிறுகிழார் என்பவரின் மகள் சங்கிலியார் பருவமடைந்தார். கயிலையில் உமாதேவியரின் சேடிகளில் ஒருவரான அனிந்ததான் இவர். பெற்றோர் அவருக்கு மணமுடிக்க விரும்பினர். அவரை மணம்பேச வந்தவர் இறந்ததால் அந்தச்செய்தி ஊரெங்கும் பரவியது. இறையருள் பெற்ற ஓர் அடியாரைத்தான் மணப்பேன் என்ற சங்கிலியார் விருப்பத்திற்கேற்ப கோவில் அருகே ஒர்வீடு அமைத்துக் கொடுத்தனர். அங்கிருந்து காலையும் மாலையும் வழிபட்டு இறைவனுக்கு மலர் தொடுக்கும் பணியில் ஈடுபட்டார். அங்கு வந்த நம்பி ஆரூரர் சங்கிலியரைப்பார்க்க அவரும் ஆரூரரைப் பார்த்தார்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">பண்டைவினை தொடர அவரை மணம் செய்ய விரும்பிய ஆரூரர் இறைவனிடம் சென்று வேண்டினர். இறவன் உறுதியளித்தார். சங்கிலியர் கனவிலே வேதியராகச் என்று ஆரூரான் உன்னை மணக்க விரும்புகிறான். நீ உன் சம்மதத்தை கொடு என்றார். சங்கிலியார் அவர் திருவாரூரில் வசிப்பவர் என்றார். இறைவன் ஆரூரா உன்னை விட்டு பிரியேன் என்று ஓர் சத்தியம் செய்வாயானால் நீ அவளை மணந்து கொள்ளலாம் என்றார். ஆரூரர் தலயாத்திரை செய்யும்போது இந்த ஆணை இடையூறாக இருக்கும் என்பதால் பெருமானிடம் சங்கிலியாருக்கு நான் உறுதி செய்யும்போது கருவரையில் உன்திருமேனி இருக்காமல் கோவிலின் புறத்தே உள்ள மகிழமரத்தடியில் இருங்கள் என்றார். அங்கிருந்து புறப்பட்டு சங்கிலியார் கனவில் தோன்றி சங்கிலியாரே நீர் கேட்டவண்ணம் என்நண்பன் ஆரூரர் தரும் ஆணையை நீ என்முன் திருக்கோவிலில் பெறவேண்டாம். மகிழமரத்தடியில் பெற்றுக்கொள் எனக்கூறி மறைந்தார்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">காலையில் எழுந்து சங்கிலி நாச்சியார் இரவு நடந்ததை தன் தோழியரிடம் கூறி கோவில் பணிக்குத் தயாரானார். சுந்தரர் கோவிலுக்கு வந்தார். சிவனின் அருளால் தான் உறுதி செய்து தறுவதைக்கூற தோழியர்கள் ஆணையை மகிழமரத்தடியில் செய்யுங்கள் என்றனர். அப்போதுதான் ஆரூரரருக்கு இறைவன் செய்த சூழ்ச்சி புரிந்தது. வேறுவழியில்லாமல் மகிழமரத்தடியில் உறுதி செய்தார். அடியவர்கள் கனவில் தோன்றி சங்கிலியருக்கும் சுந்தரருக்கும் மணமுடிக்க கட்டளையிட்டிருந்ததால் மணம் சிறப்பாக நடைபெற்றது. இல்லறம் இனிது நடந்தது.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">வேனிற்காலம் தொடங்கியது. ஆரூரரருக்கு திருவாரூரின் உத்திரப்பெருவிழா நினைவு வந்து அந்த நினைவாக பதிகம் பாடினார். அங்கிருந்து திருவாருரை நோக்கிப் புறப்பட்டார். திருவொற்றியூர் எல்லையைத் தாண்டியதும் சுந்தரரின் கண்பார்வைபோனது. கண்ணுக்கு மருந்து கொடு என திருவொற்றியூர் பெருமானிடம் பதிகம் பாடினார். அடியவர்களின் துணையோடு திருவாரூர் செல்லும் வழியில் திருமுல்லைவாயிலில் பதிகம் பாடி திருவெண்பாக்கம் சென்று பதிகம் பாடினார். அங்கு கருவரயிலிருந்து அவருக்கு ஓர் கைத்தடி வந்தது. அங்கிருந்து திருஆலங்காடு, திருவூரல் தலங்களை வழிபட்டு காஞ்சி ஏகாம்பரை வழிபட்டார். ஏகம்பத்து ஈசன் அவருக்கு இடதுகண் பார்வை கொடுத்தார். திருஆமத்தூர் தலத்தில் வழிபாடு செய்தார். அங்கிருந்து திருஅறத்துறை திருஆவடுதுறை திருத்துருத்தி தலங்களுக்குச் சென்று பதிகம்பாடி வழிபட்டார். அப்போது கோடைக்காலம். வெப்பமிகுதியால் உடலில் கொப்பளங்கள் தோன்றின. திருத்துருத்தி இறைவனிடம் பிணிநீக்க பதிகம் பாட குணமாகியது.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">திருவாரூரை நோக்கி பயணப்பட்டார். நாரைகளை திருவாரூர் பெருமானுக்கு தூது அனுபினார். பூங்கோவிலில் சென்று பதிகம் பாடினார். மற்றொறு கண்ணைத்தர வேண்டினார். ஆரூர் பெருமான் வலக்கண்ணைத் தந்தார். பரவையார் ஆரூரரை பற்றிய செய்திகளெல்லாம் அறிந்து என்னிடத்தில் சங்கிலியா, இனி இவர் உறவே வேண்டாம் என முடிவு எடுத்தார். அடியார்கள் மூலம் இதை அறிந்த ஆரூரர் புற்றிடங்கொண்ட பெருமானிடம் முறையிடுகின்றார். இறைவன் பாதி இரவில் அந்தணர் வேடம் கொண்டு பரவையார் இல்லக்கதவைத் தட்ட, நடு இரவில் வந்த காரணம் கேட்டு அப்போதும் பரவையர் பிடிவாதமாக இருக்க, அந்தணர் ஆரூராரிடம் சென்று பரவையர் மறுப்பை தெரிவிக்க ஆருரர் இறப்பேன் என்றார். அந்தணர் வடிவிலிருந்த பெருமான் மீண்டும் ஒருமுறை செல்கின்றேன் எனக் கூறி தன் சொந்த வடிவில் பூதகணங்களுடன் பரவையர் இல்லம் சென்று நண்பன் நிலையைச் சொல்ல அவர் இசைவுதந்தார்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">ஆரூரர் மேல்கொண்ட நட்பால் அன்பால் இறைவன் இருமுறை தூது சென்றார். அதனால் அந்தவீதியே சிவமணம் கமழ்ந்தது.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">திருப்பெருமங்கலம் என்ற ஊரில் பிறந்தார் ஏயர்கோன் கலிக்காமர். இறைவனிடத்தில் மாறாத அன்பும் அடிவர்கள்பால் அளவற்ற பக்தியும் கொண்டிருந்தார். சிவனை முழுமுதற் பொருளாக நினைத்திருந்தார். அவ்வாறு தான் வழிபடும் சிவனை நம்பி      ஆரூரர் தன் மனைவி பொருட்டு தூது விடுவதை அறிந்து கோபப்பட்டார். அதிசயப்பட்டார். எரிச்சலுற்றார். இவரெல்லாம் ஓர் தொண்டரா. என்னால் இதைக் காதால் கேட்கவும் முடியவில்லை. அந்த ஆரூரர் என் முன்னால் வந்தால் என்ன நடக்கும் என எனக்கே தெரியாது என சீற்றம் கொண்டார்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">இறைவன் ஆரூரர்மேல் அன்பு கொண்டவர். அவர்மேல் தனக்குள்ள நட்பை கலிக்காமருக்குப் புரியவைக்க முடியவில்லை. நண்பனா, தொண்டனா, இருவரும் வேண்டும், எனவே இறைவன் தன் நாடகத்தை நடத்த தொடங்கினார். கலிக்காமருக்கு கடுமையான வயிற்று வலியைக் கொடுத்தார். சொல்லவொன்னா துன்பத்துக்கு ஆளாகி துடிதுடித்தார். அப்போது பெருமான் தோன்றி உன்னை வருத்தும் சூலையை ஆரூரர் வந்து தீர்க்காவிடில் உம் சூலை தீராது என்றார். அதைக் கேட்ட கலிக்காமர் கொதித்தார். ஆரூரர் வந்து அந்த நோய் தீரும் என்றால் அந்த நோய் தீரவே வேண்டாம் என்றார். இறைவன் ஆரூரர்பால் சென்று கலிக்காமர் உற்ற சூலையை நீ சென்று தீர்ப்பாய் என்றார். இறைவன் ஆணையை ஏற்று தான் வருவதை சொல்லி அனுப்ப, ஆரூரர் என் சூலையை தீர்க்க வருவதற்குள் நான்மாய்வேன். வயிற்றைக் கத்தியால் கீறிக்கொள்வேன் எனக்கூறி குத்த உயிர் பிரிந்தது.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">ஆரூரர் வந்தார். கலிக்காமரின் மனைவி உயர்ந்த அடியாரான அவரிடம் தம் உணர்சிகளைக் காட்டாமல் எதிர்கொண்டழைத்தார். தான் கலிக்கமருடைய நோயை தீர்க்க வந்துள்ளேன் என்றார், அவர் மனைவி அவருக்கு எந்த துன்பமுமில்லை. அவர் உறங்குகின்றார் எனக்கூற எப்படியாயினும் நான் அவரைப் பார்க்கவேண்டும் என வற்புறுத்த குடல் சரிந்து இரத்த வெள்ளத்தில் கிடந்த கலிக்காமரை காண்பித்தனர். தன்பால் கொண்ட கோபத்தினால் இந்த முடிவு என்றால் அவர் சென்ற இடத்துக்கே நானும் செல்வேன் என உடைவாளை எடுத்து குத்திக்கொள்ளப் போனார். இறைவன் அருளினாலே கலிக்காமர் விழிப்புற்று நம்பி ஆரூரர் கரத்தைப்பற்றி நண்பனாக இருந்து நான் கெட்டேன் என வருந்தினார். நோய் நீங்கி இருவரும் திருபுன்கூரில் வழிபட்டு சிலநாள் அங்கிருந்தனர். ஆரூரர் திருவாரூர் சென்றார். ஏயர்கோன் கலிக்காமர் இறைபணிதொடர்ந்து சிவனடி சேர்ந்தார்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">ஆரூரரை தில்லையில் காணத்திட்டமிட்டு பயணம் மேற்கொண்டார் சேரமான். கோவிலை அடைந்து புலனும் உளமும் ஒன்றுபெற வழிபட்டார். ‘பொன்வண்ணத்தந்தாதி’ என்ற நூலைப்பாடினார். வன்தொண்டர் திருவாரூர் சென்றார் என்பதை அறிந்து அங்கு சென்றார். வழியில் உள்ள தலங்களை வழிபட்டுச் சென்றார். சேரமான் வருவதை அறிந்த ஆரூரர் எதிர்கொண்டழைத்தார். ஆரூரரை வணங்கி வீழ்ந்தார் அடியில். வாரியெடுத்து தழுவினார் ஆரூரர். இருவரும் புற்றிடம் கொண்ட பெருமானை வணங்கி ஆரூரர் முன் ‘திருவாரூர் மும்மணிக்கோவை’ என்ற பாசுரம் பாடினார். சேரமானை அழைத்துக் கொண்டு பரவையர் இல்லம் வந்தார் ஆரூரர். நிறைகுடமும் பூமாலையும் கொண்டு வரவேற்றார் பரவையார். தன் குருநாதருடன் சரிசமமாக அமர்ந்து உணவு உண்ண அஞ்சினார். ஆரூரர் கைப்பற்றி சென்றார்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">இருவரும் மதுரை சென்று சொக்கலிங்கப் பெருமானை வழிபட்டனர். சேரமானை பாண்டியன் வரவேற்றார். பாண்டியன் சோழன்மகளை மணந்திருக்க சோழனும் அங்கிருந்தான். மூவேந்தர் புடைசூழ ஆரூரர் திருப்பரங்குன்றம் சென்று வழிபட்டார். வழியில் பல தலங்களை வழிபட்டு திருவாரூர் வந்தனர். சிலநாட்கள் கழித்து ஆரூரர் செரநாடுவர வேண்டுகோள் விடுத்தான் சேரமான். இருவரும் திருவாரூரிலிருந்து புறப்பட்டு பல தலங்களை வழிபட்டு கண்டியூர் சென்றனர். காவிரியில் வெள்ளம். எதிர்கரையில் ஐயாறப்பர். பெருமானை வழிபட நினைத்த ஆரூரர் பதிகம் பாட ஆற்றுநீரை விலக்கி வழிகாட்ட ஆரூரரும் சேரமானும் ஒன்று சேர்ந்து ஐயாறப்பரை வழிபட்டனர்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">இருவரையும் வரவேற்ற சேரமக்கள் திரண்டு தோரணம் அமைத்து விழா செய்தனர். ஆரூரர் அஞ்சைக்களம் சென்று ‘முடிப்பது கங்கை’ என்று பதிகம் பாடினார். திருவாரூர் நினைவு வரவே சேரமானிடம் விடை பெற்றார். சேரமான் கொடுத்த பொன் பொருளோடு திருமுருகன் பூண்டி வந்தனர். எதிர்பாரவிதமாய் கொள்ளையர்கள் எல்லாவற்றையும் களவு செய்தனர். ஆரூரர், பெருமான் திருவருள் எப்படி இதற்கு அனுமதி தந்தது என்று வருந்தினார். திருமுருகன் பூண்டி இறைவனிடம் கோபமாக பதிகம் பாடி முடித்ததும் பூண்டி பெருமான் கொள்ளை அடித்த பொருளை எல்லாம் அவரிடம் கொடுத்தான்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">நேற்றுவரை நீவேண்டியது எல்லாம் நான் கொடுத்தேன். இன்று புதிய நட்பால் என்னை மறந்தாயோ. எனவே அதைக் கொள்ளையடித்து நான் தருவதாகவே இதனை தருகின்றேன் என்றார் இறைவன். ஆரூரர் திருவாரூர் சென்று புற்றிடம் கொண்டாரை வழிபட்டு இருந்தார்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">சேரமான் நினைவு வர சேரநாடு புறப்பட ஏற்பாடுகள் செய்து ஆரூர் பெருமானிடம் விடைபெற்றார். சோழநாட்டின் பல தலங்களையும் வணங்கி கொங்கு நாட்டின் அவிநாசியை அடைந்தார். அன்பர்களோடு நடந்து செல்லும்போது இரு வேறு உணர்வுகளை கண்டார்</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">ஓருவீட்டில் வாழைமரம் கட்டி மங்கல ஓசையும், எதிர் வீட்டில் அழுகை ஒலியும் கேட்டது. இதன் காரணம் என்ன என்றார். அங்கிருந்தோர் இது அந்தணர்கள் வாழுமிடம். எதிர் எதிர் வீட்டில் இருந்த சிறுவர்கள் இருவரும் நண்பர்கள், ஏரியில் விளையாடிக் கொண்டிருந்தபோது ஒருவனை முதலை காலைக் கவ்வி உள்ளே இழுத்தது. கரையில் இருந்தவனின் மங்கல நிகழ்ச்சி நடைபெறுகிறது. தங்கள் மகனுமிருந்தால் நாமும் தம் மகனுக்கு இப்போது பூணூல் அணிவிக்கலாமே என ஆதங்கத்தில் அழுகிறார்கள்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">நம்பிஆரூரர் வந்து பாதையில் இருக்கின்றார் எனக் கேட்டவர்கள் தங்களின் அழுகையை நிறுத்தி அதன் சுவடே தெரியாமல் வந்து வணங்கினர். அவர்களைப் பார்த்து இன்ப மைந்தனை இழந்தவர் நீரோ என்று அதிசயித்தார். துன்பத்தின் சாயல் இல்லாமல் எப்படி உங்களால் இருக்க முடிகிறது என்றார். அவர்கள் ஆண்டாண்டு தோறும் அழுது புரண்டாலும் மாண்ட எங்கள் செல்வன் வரப்போவதில்லை. தாங்கள் என்று வருவீர்கள் தங்களை எப்போது காண்போம் என ஏங்கிய எங்களுக்கு வரவே வராத பிள்ளையைவிட வராது போலிருந்து வந்த தெய்வமாகிய உங்கள் வருகை எங்களுக்கு இன்பம் தருவதாகும் என்றனர்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">இவர்களின் பக்தியைக் கண்ட ஆரூரர் அன்பு செலுத்துகின்ற நல்லோருக்குரிய துன்பத்தை நீக்க வேண்டும் என்று எண்ணம் கொண்டு ஏரிக்கரைச் சென்று பார்த்தால் அங்கு தண்ணீரும் இல்லை. முதலையும் இல்லை. அங்கேயிருந்து அவிநாசி பெருமானை மனமுருகிப் பாடினார். பாடல் முடிந்தவுடன் ஏரியில் நீர் வந்தது. நீரிலே முதலை வந்தது. முதலை வாயிலேயிருந்து பிள்ளையும் வந்தது. அனைவரும் மகிழ்ச்சி ஆரவாரம் செய்தனர். அடியார்கள் இறை நாமத்தை சொல்லினர். ஆரூரர் சிறுவனை அழைத்துக் கொண்டு அவிநாசியப்பர் கோவிலில் பூணூல் அணிவித்தார். அங்கிருந்து சேரநாடு சென்றார்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">சேரமான் எதிர் கொண்டழைத்து இல்லத்திற்குச் சென்று அமுதருந்தி நலம் விசாரித்து இருந்தனர். பல சிவத்தலங்களை வழிபட்டு இன்புற்றிருந்தனர். சுந்தரர் விரைந்து குளத்தில் குளித்து அஞ்சைக்களத்து பெருமானை வணங்க சென்றார். சேரமான் குளத்தில் நிதானமாக நீராடினார்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">இறைவன் முன் பதிகம் பாடப்பாட ஆரூரருக்கு வாழ்வில் வெறுப்பு தொன்றியது. இது கயிலை நாதனுக்கு எட்டியதும் அவர் நம்பி ஆரூரானை வெள்ளானையின் மேல் ஏற்றிக் கொண்டு இங்கு வாரும் என்றார். வெள்ளயானை பூதகணங்களுடன் சுந்தரர் முன் வந்து இறைவன் கட்டளையைத் தெரிவித்தார்கள். ஆரூரர் யானையின் மீதேறும்போது பரவையாரை நினைக்கவில்லை. சங்கிலியாரை நினைக்கவில்லை. நட்பின் உயரவால் சேரமானை நினைக்க அதே நினைவு சேரமான் சிந்தையிலும் சேர்ந்தது.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">தோழர் செயலையறியாது குதிரைமீதேறி அதன் கதில் ஐந்தெழுத்தை ஓத அதுவானில் எறியது. வன்தொண்டர் செல்லும் யானையை வலம் வந்து அதன் முன்னே சென்றது, பின்னே சென்றார் ஆரூரர். அப்போது இறைவன் கருணையை எண்ணி பத்து பாடல்கள் பாடினார்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">அவரை வரவேற்க இந்திரன், திருமால், பிரமன் மற்றுமுள்ள தேவர்கள் எல்லாம் வந்தனராம். முனிவர்கள் பெருமான் உலா வரும் வெள்ளையானை ஐராவதத்தில் வருபவர் யார் எனக் கேட்க எம்பெருமான் ‘நந்தமர் ஊரன்’ நம் உறவினன் ஆரூரன் என்றார்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">இருவரும் கயிலைமால் மலையில் பெருமான் வீற்றிருக்கும் மணிவாயிலை அடைந்தனர். சேரமான் அழைப்பின்றி சென்றதால் தடுக்கப்பட்டார். உள்ளே சென்ற ஆரூரரை ஆரூரனே வந்தாயா என்றார், இறைவா அடியேன் செய்த பிழைதனை பொறுத்து என்னைத் தடுத்தாட்கொண்டு நின் திருவடிப் பேற்றை வழங்கினயே எனச்சொல்லி பலமுறை வீழ்ந்து வணங்கி என் நண்பன் சேரலர் திருமணிவாயிலின் புறத்தே உளன் எனச்சொல்ல இறைவனும் சரி அழையுங்கள் என்றார். உள்ளே வந்த சேரமான் இறைவனை வணங்கி நான் வாயிலில் இருந்தபோது பாடிய பாடலை தாங்கள் செவிசாய்க்க வேண்டி அங்கே அரங்கேற்றினர்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">சேரமானின் பாடல் சாத்தனாரகிய ஐயப்பன் திருப்பிடவூரில் வந்து வெளியிட்டார். ஆலால சுந்தரர் பாடிய நிறைவு பதிகம் கடல் அரசன் கொண்டுவந்து திருஅஞ்சைக்களத்தில் வெளியிட்டான். கமலினி, அனிந்திதை இருவரும் மீண்டும் பிராட்டியரின் சேடியர்களாயினர்.</span></h3> <h3 style="text-align: justify;"> <span style="font-weight: normal;">மண்ணுலகில் தோன்றிய நாம் இறைவனை உண்மை அன்போடு வழிபட்டால் இறைவன் தன் பொன்னுலகை அளிப்பான். “ஓம் நம்சிவாய”</span></h3> </div>

சுந்தரமூர்த்திநாயனார் வரலாறு

சுந்தரமூர்த்திநாயனார் வரலாறு  திருக்கையிலையில் சிவனுக்கு சூட்ட மாலையும் திருநீறும் எடுத்து தரும் தூய ஆன்மாவாக இருந்தவர் ஆலால சுந்தரர்....

மாணிக்கவாசகர் வரலாறு

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://2.bp.blogspot.com/-mmzFwhRXHUo/V_iNyuC3GKI/AAAAAAAAE8k/hrlEWCnBATcvOwbk8bEWIaqISioqFpLZwCLcB/s1600/Manikavasagar.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://2.bp.blogspot.com/-mmzFwhRXHUo/V_iNyuC3GKI/AAAAAAAAE8k/hrlEWCnBATcvOwbk8bEWIaqISioqFpLZwCLcB/s1600/Manikavasagar.jpg" /></a></div> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> வாதவூரடிகள் வரலாறு</div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> செந்தமிழ் மணமும் சிவமணமும் ஒருங்கே கமழும் திருநாடு தென்பாண்டி வளநாடு. இந்நாட்டை அணிசெய்வது, ``புனல்யாறு அன்று இது பூம்புனல்யாறு` எனப் புலவர்களால் போற்றப்படும் வையை யாறு ஆகும். இந்நதி வரலாற்றுச் சிறப்பும், புராண இதிகாசச் சிறப்புகளும் உடையது. </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> திருவவதாரம்:</div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> வையை யாற்றங்கரையில் மதுரை மாநகரத்திலிருந்து ஏழு கி.மீ. தொலைவில் திருவாதவூர் என்ற தலம் உள்ளது. இத்தலத்தில் இறைவன் வாதபுரீசுவரர் என்னும் திருநாமத்தோடு எழுந்தருளி யுள்ளார். இத்தலம் வாயு பூசித்த காரணத்தால் வாதபுரம் என வழங்கப் பெறுகிறது. இந்நகரில் அமாத்திய அந்தணர் குலத்தில் சிவநெறி பிறழாச் சிந்தையாளராகிய அந்தணர் ஒருவர் வாழ்ந்து வந்தார். அவர் பெயர் சம்புபாதா சிருதர். அவர் மனைவியாரின் பெயர் சிவஞானவதி என்பதாகும். இவ்விருவரும் இல்லறம் வழுவாது ஒழுகிவரும் நாளில் தென்னாட்டில் புறச் சமயமாகிய புத்தம் மேலோங்கி இருந்தது. சைவ சமய வளர்ச்சி குன்றியிருந்தது. இறைவன் திருவருளால் இவ் விருவருக்கும், சைவம் தழைக்கவும், வேத சிவாகம நெறிகள் விளங்க வும் திருமகனார் ஒருவர் திரு அவதாரம் செய்தருளினார். தாய் தந்தையார் மனம் மகிழ்ந்து அம்மகனார்க்கு ``திருவாதவூரர்`` என்னும் திருப்பெயர்ச் சூட்டினர். </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> அமைச்சுரிமை யேற்றல்:</div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> திருவாதவூரர்க்கு வயது ஏறஏறக் கலைஞானங்களும் நிரம்பின. பதினாறு வயதளவில் வாதவூரர் கலைஞானங்கள் அனைத் தும் கைவரப்பெற்றார். இவரது கல்வித் திறத்தையும், நல்லொழுக் கத்தையும், உற்றது கொண்டு மேல்வந்துறுபொருள் உணர்த்தும் அறிவின் திறனையும் கண்டு அனைவரும் வியந்தனர். அக்காலத்தில் பாண்டிய நாட்டை ஆண்டுவந்த மன்னன் அரிமர்த்தன பாண்டியன் என்பவனாவான். திருவாதவூரரது அறிவுத்திறனைக் கேள்வியுற்ற அரிமர்த்தன பாண்டியன் அவரைத் தனது அவைக்கு அழைத்து அள வளாவி, அவரது அறிவு நலனைக் கண்டு வியந்து ``தென்னவன் பிரம ராயன்`` என்னும் பட்டம் சூட்டித் தனது முதன் மந்திரியாக அமர்த்திக் கொண்டான். திருவாதவூரரும் இஃது இறைவனுடைய ஆணை யென்று எண்ணி அதனை ஏற்றுக்கொண்டு அமைச்சுரிமைத் தொழிலை மிகக் கவனத்தோடு இயற்றிவந்தார். வாதவூரது அமைச்சியலால் குடிமக்கள் மிக்க மகிழ்ச்சி அடைந்தனர். வாதவூரரும், அரிமர்த்தன பாண்டியனுக்குக் கண்ணும் கவசமுமாக விளங்கி வந்தார். </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> பதவியில் பற்றின்மை:</div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> வாதவூரர் தமக்குக் கிடைத்த அமைச்சுரிமைத் தகுதியால் உலக அனுபவ இன்பங்களில் மகிழ்ச்சி யடையவில்லை. உலக வாழ் வும் வாழ்வில் காணும் பெரும் போகமும் நிலையற்றவை என்றறிந் தமையால், அப்பதவியில் அவர்க்கு உவர்ப்புத் தோன்றியது. ``கூத்தினர் தன்மை வேறு கோலம் வேறு ஆகுமாறு போல`` இவர் மேற் கொண்டிருந்த அமைச்சுரிமைக்கும், இவருக்கும் தொடர்பில்லாமல் இருந்தது. ஒரு சிறந்த குருநாதரைத் தேடும் வேட்கை இவருக்கு மிகுந்து வந்தது. பிறவிப் பெரும் பயனை அடைதற்குரிய வழி என்ன என்பதிலேயே இவருடைய சிந்தனை சுழன்று கொண்டிருந்தது. </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> குதிரைகள் வாங்கச் செல்லல்:</div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> ஒருநாள் வாதவூரர் அரசவையில் அமைச்சராய் வீற்றிருந்தார். அப்போது அரசனுடைய குதிரைச் சேவகர்கள் அங்கு வந்து `அரசரேறே! நமது குதிரைப் படைகள் குறைந்து விட்டன. வயது முதிர்ந்த குதிரைகளும், நோய் நிறைந்த குதிரைகளுமே இப்போது உள்ளன. சிறந்த குதிரைகள் நம்மிடம் இல்லை. ஆதலின் குதிரைப் படைகளைப் பலப்படுத்த வேண்டும் என்று நினைவுறுத்துவது எங்கள் கடமை` என்று வணங்கித் தெரிவித்துக் கொண்டார்கள். அப்போது அரசவையிலிருந்த சில தூதர்கள் கீழைக் கடற்கரையில் நல்ல குதிரைகள் வந்து இறங்கியிருக்கின்ற செய்தியை அரசனிடத்துத் தெரிவித்தார்கள். அரசன் அமைச்சர் பெருமானாகிய பிரமராயரைப் பார்த்து ``நம்முடைய கருவூலத்திலிருந்து வேண்டும் பொருள்களைப் பணியாளர் மூலம் எடுத்துச் சென்று நல்ல குதிரைகளை வாங்கி வருக`` என்று ஆணையிட்டான். </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> வாதவூரரும் அக்கட்டளையை ஏற்றுப் பொற்பண்டாரத்தைத் திறந்து அளவிறந்த பொருள்களை ஒட்டகத்தின் மீதேற்றிக் கொண்டு, படைகளும் பரிசனங்களும் தன்னைச் சூழ்ந்துவர மதுரைச் சொக்கேசன் ஆலயத்திற்குச் சென்று வணங்கி மதுரையை விட்டுப் புறப்பட்டார். பல காதங்களைக் கடந்து திருப்பெருந் துறையென்னும் தலத்தை அடைந்தார். அவ்வூரை அணுக அணுக அவர்மேல் இருந்த ஏதோ ஒரு சுமை குறைந்து வருவது போலத் தோன்றியது. இத்தலமே இறைவன் தன்னை ஆட்கொள்ளும் இடம் போலும் என்ற உணர்வு தோன்றியது. </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> குரு உபதேசம்:</div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> அவ்வேளையில் சிவநாம முழக்கம் எங்கிருந்தோ வருவது அவர் செவிகளுக்கு எட்டியது. அவ்வொலி வரும் திசைநோக்கி வாதவூரரும் விரைந்து சென்றார். ஓரிடத்தில் கல்லால மரம் போன்ற பெரியதொரு குருந்த மரத்தடியில் சீடர்கள் சிலரோடு சிவபெருமானே குருநாதராய் எழுந்தருளியிருந்தார். வேத சிவாகமங்களும், புராண இதிகாசச் சமய நூல்களும் ஆகிய பல நூல்களையும் கற்றுத்தெளிந்த சிவகணநாதர்கள் அக்குருநாதரிடம் சீடர்களாக விளங்கினர். அச் சீடர்களின் பாசமாம் பற்றறுக்கும், ஆசானாக அக்குருநாதர் வீற்றிருந்தார். அவரது வலத் திருக்கை சின்முத்திரையைக் காட்டிக் கொண்டிருந்தது. அவரது திருமுகம் ஒளி மண்டலமாகத் திகழ்ந்தது. அவரது கண்கள் திருவருள் விளக்கத்தைச் செய்து கொண்டிருந்தன. (அவரது திருமுகம் ஒளி மண்டலமாகத் திகழ்ந்தது. அவரது கண்கள் திருவருள் விளக்கத்தைச் செய்து கொண்டிருந்தன) இவ்வாறு வீற்றிருந்த குருநாதரைக் கண்ட வாதவூரர் தாம் பலநாட்களாக விரும்பியிருந்த குருநாதர் இவரேயென்று எண்ணினார். காந்தம் கண்ட இரும்புபோல மணிவாசகர் மனம் குருநாதர் வசமாயிற்று. இந் நிலையில் விரைந்து அருகிற்சென்ற வாதவூரர் அடியற்ற மரம்போல அவரது திருவடியில் வீழ்ந்து பணிந்தார். `ஐயனே! எளியேனை ஆட்கொண்டருளுக` என வேண்டி நின்றார். </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> வாதவூரரின் பரிபாக நிலையைக் கண்ட குருநாதர் திருக்கண் நோக்கம், பரிசம் முதலிய தீட்சைகள் செய்து திருவடிசூட்டித் திருவைந்தெழுத்தை அவருக்கு உபதேசம் செய்தருளினார். இவ்வாறு தம்மை ஆட்கொண்டருளிய பெருங்கருணைத் திறத்தை வியந்த வாதவூரர் அன்போடு குரு நாதருடைய திருவடிகளை மீண்டும் வணங்கி எழுந்து நின்றார். ஞானாசிரியரது திருவருள் நோக்கால், ஞானத்தின் திருவுருவாக வாதவூரர் மாறினார். தமது குருநாதரின் திருவடிகளுக்குத் தம்மை ஆட்கொண்ட கருணையைக் குறித்துச் சொல்மாலைகள் பலவும் சூட்டினார். </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> மாணிக்கவாசகர்:</div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> ஞானாசிரியர் திருமுன் வாதவூரர் பாடிய தோத்திரங்கள் இனிமையோடு கேட்போர் மனத்தையுருக்கும் அருள் விளக்கத் தோடும் இருந்த காரணத்தால் ஞானாசிரியர் வாதவூரரை நோக்கி ``உனக்கு `மாணிக்கவாசகன்` என்ற பெயர் தந்தோம்`` என்று கூறி அவருக்கு அப்பெயரைத் தீட்சா நாமமாகச் சூட்டினார். அன்று முதல் வாதவூரர் என்ற திருப்பெயருடன் மாணிக்க வாசகர் என்ற பெயரும் அவருக்கு வழங்குவதாயிற்று. </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> திருப்பெருந்துறைத் திருப்பணி:</div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> மணிவாசகர் குருநாதரை வணங்கி `என்னை ஆட்கொண்ட போதே என்னுயிரும் உடைமையும் தங்கட்குரியவாயின. ஆதலால் அடியேன் கொண்டு வந்த பொருள்கள் அனைத்தையும் ஏற்றுக் கொண்டு அருளல் வேண்டும்` என்று குறையிரந்தார். குருநாதரும் `அப்பொருள்களைக் கொண்டு சிவப்பணி செய்க` என்று அருளாணை யிட்டார். அக்கட்டளையின்படியே மணிவாசகர் அப்பொருள்களைக் கொண்டு திருப்பெருந்துறையில் மிகச் சிறந்த திருக்கோயிலைக் கட்டினார். திருவிழாக்கள் செய்தார். திருமடங்கள், திருநந்தவனங்கள் முதலியன அமைத்தார். அடியார்களுக்கு மாகேசுவரபூசை நிகழ்த் தினார். இவ்வாறு அரசன் குதிரை வாங்குவதற்குத் தம்மிடம் அளித்த பொருள்கள் அனைத்தையும் சிவப்பணிகளுக்கே செலவிட்டார். நாள்கள் பல சென்றன. மணிவாசகர் அருளாரமுதத்தை உண்டு கொண்டே தெருளார் சிவானந்த போகத்துத் திளைத்திருந்தார். </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> அமைச்சரின் வேறுபட்ட நிலையை உடன் வந்தவர்கள் கண்டு மணிவாசகரிடம் `குதிரை கொண்டு மதுரை செல்லவேண்டுமே` என்று தாங்கள் எண்ணிவந்த செயலை நினைவூட்டினார். மணிவாசகர் அவ்வுரைகளைக் கேளாதவராய் இறைவழிபாட்டில் ஈடுபட்டிருப் பதை அறிந்த பணியாளர் மதுரை மாநகருக்குச் சென்று பாண்டியனி டம் நிகழ்ந்தவற்றைத் தெரிவித்தனர். </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> பாண்டியன் அழைப்பு:</div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> இச்செய்தியையறிந்த பாண்டியன் சினந்து திருமுகம் ஒன்று எழுதி அதை வாதவூரரிடம் சேர்ப்பித்து `அவரை அழைத்து வருக` என ஆணையிட்டுச் சிலரை ஏவினான். பணியாளரும் திருப்பெருந் துறையை அடைந்து அரசன் அளித்த திருமுகத்தை அமைச்சர் பிரானி டம் கொடுத்து அரசன் கட்டளையை அறிவித்து நின்றனர். அதைக் கேட்ட வாதவூரர் தம் குருநாதரிடம் சென்று நிகழ்ந்ததை விண்ணப் பித்து நின்றார். குருநாதர் புன்முருவல் பூத்து ``அஞ்சற்க, ஆவணி மூலத்தன்று குதிரைகள் வரும் என்று மன்னனிடம் அறிவித்து விலை யுயர்ந்த மாணிக்கக்கல்லையும் கையுறையாகக் கொடுக்க`` எனக் கூறி மாணிக்க மணியை அளித்து விடை கொடுத்தனுப்பினார். வாதவூரரும் குருநாதரைப் பிரிய மனமில்லாதவராய்ப் பிரியா விடைபெற்று மதுரைக்கு எழுந்தருளினார். அரசவைக்கு வந்த மணிவாசகர் இறைவன் அருளிய மாணிக்க மணியை மன்னனிடம் கொடுத்து, `வருகின்ற ஆவணிமூல நாளில் குதிரைகள் மதுரை வந்தடையும்` என்று கூறினார். அரசனும் சினம் மாறி மனம் மகிழ்ந்து அமைச்சரை அன்போடு வரவேற்று அருகிருந்து அவரை மகிழ்வித்தான். </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> மணிவாசகரை மன்னன் ஒறுத்தல்:</div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> ஆவணி மூலநாளை அரிமர்த்தனன் ஆவலோடு எதிர் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். அதற்கு இரண்டு நாள் முன்னர் அமைச் சருள் சிலர், `வாதவூரர் சொல்லியன அனைத்தும் பொய்யுரை; அவர் தங்களை ஏமாற்ற எண்ணுகின்றார். எடுத்துச் சென்ற பொருள்கள் அனைத்தையும் திருப்பெருந்துறையில் அரன் பணிக்காகச் செலவிட்டு விட்டார், அவர் கூறுவதை நம்ப வேண்டா`` என்று கூறினர். பாண்டியன் ஒற்றர்களை விடுத்து அவர் மூலம் அமைச்சர்கள் கூறியன அனைத்தும் உண்மையென்பதை அறிந்தான். வாதவூரர் செய்கையை எண்ணிச் சினந்து தண்டநாயகர் சிலரை அழைத்து வாதவூரர் பால் சென்று குதிரை வாங்கக்கொண்டுபோன பொருள்களை அனைத்தை யும் வற்புறுத்தித் திரும்பப் பெற்றுக்கொண்டு வருமாறு கட்டளை யிட்டான். அச்சேனைத் தலைவர்கள் வாதவூரரிடம் சென்று மன்னன் கட்டளையை எடுத்துக்கூறி அவரைத் துன்புறுத்தத் தலைப்பட்டனர். கொடுஞ்சிறையில் இட்டனர். சுடுவெயிலில் நிறுத்திக் கடுமையாக வருத்தினர். வாதவூரர் இறைவனைத் தியானித்து ஐயனே! ஆவணி மூலத்தன்று குதிரை கொண்டு வருவதாகக் கூறிய உன் உரை பொய் யாகுமோ? உன் அடித்தொண்டன் இவ்வாறு துன்புறுவது தகுதியா? என்னைக் கைவிடில் எனக்கு யார் துணை? அடியான் ஒருவன் துன்புறுவது உனக்குக் குறையல்லவா? என்றெல்லாம் இறைவனிடம் முறையிட்டு வருந்தினார். </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> நரிகள் பரிகளாயின:</div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> வாதவூரர்தம் வருத்தத்தைத் தணிக்கத் திருவுளம் கொண்ட பெருமான் நரிகளையெல்லாம் குதிரைகளாக மாற்றித் தேவர் களெல்லாம் குதிரைச் சேவகர்களாய்ப் புடைசூழத் தான் குதிரை வாணிகன் போலத் திருக்கோலம் கொண்டு வேதமாகிய குதிரையில் அமர்ந்து, மதுரையை நோக்கிப் புறப்பட்டான். குதிரைப் படைகள் மதுரை நோக்கிப் புறப்பட்டன. குதிரைப் படைகள் மதுரை நோக்கி வருவதை ஒற்றர்கள் மூலம் மன்னன் அறிந்தான். அவன் மனம் மகிழ்ந்தது. திருவாதவூரரைத் தவறாகத் தண்டித்து விட்டோமோ? என்று வருந்தி அவரை விடுவித்தான். அரசவையில் அவரை அன்போடு வரவேற்று முகமன்கூறி அருகிருத்தினான். </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> பாண்டியன் பரிசு:</div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> கடல் அலைகள்போல் வந்த படைகளின் விரைந்த நடையால் எழுந்த புழுதிப் படலம் வானை மறைத்தது. குதிரைக்கூட்டம் மதுரை மாநகரை அடைந்தது. வாணிகத் தலைவனாக வந்த சிவபிரான் பாண்டியன் முன்னிலையில் குதிரைகளனைத்தையும் கொண்டு வந்து நிறுத்தினான். குதிரைகளைப் பல வகை நடைகளில் நடத்திக் காட்டியும், ஆடல்கள் புரியச் செய்தும் பாண்டியனை மகிழ்வுறுத் தினான். பெருமகிழ்ச்சியடைந்த பாண்டியன் குதிரைத் தலைவனுக்கு ஒரு பட்டாடையைப் பரிசாகக் கொடுத்தான். குதிரைத் தலைவனாக வந்த பெருமான் அப்பரிசைப் புன்னகையோடு தன் செண்டினால் வாங்கினான். தான் அளித்த பரிசை மரியாதைக் குறைவாகக் குதிரைத் தலைவன் பெறுவதைக் கண்ட மன்னன் வெகுண்டான். அருகிலிருந்த வாதவூரர் `செண்டினால் பரிசு பெறுதல் அவர்கள் நாட்டு வழக்கு` என்றுகூறி, மன்னன் சினத்தை மாற்றினார். பின்னர் குதிரை இலக்கணமறிந்த புலவர்கள் குதிரைகளை யெல்லாம் இவைகள் நல்ல நிறமும், நடையும், நல்ல சுழிகளும் பெற்றுள்ளன என்று பாராட்டினர். அரசனும் தானளித்த பொருளைவிடப் பல மடங்கு அதிகமான குதிரைகளைப் பெற்றதாக மகிழ்ந்து அவைகளைப் பந்தியில் சேர்க்குமாறு பணித்தனன். வணிகர் தலைவன் குதிரைகளையெல்லாம் கயிறுமாறிக் கொடுக்கும்படித் தன்னுடன் வந்தவர்களிடம் கூறி அரசனிடம் விடைபெற்றுச் சென்றான். </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> பரிகள் நரிகளாயின:</div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> அன்று இரவு நடுநிசியில் குதிரைகளெல்லாம் நரிகளாக மாறின. பந்தியில் இருந்த பழைய குதிரைகளையும் கொன்று தின்று ஊர்மக்கள் அஞ்சும்படி மூலை முடுக்களில் எல்லாம் ஓடி மறைந்தன. காலையில் குதிரைச் சேவகர்கள் உள்ளம் பதறி, உடல் நடுங்கி, அரசனிடம் வந்து முறையிட்டனர். இச்செய்தியைக் கேட்ட மன்னன் சினம் பொங்கி அமைச்சர்களை அழைத்து திருவாதவூரர் செய்த வஞ்சனையைக் கூறிப் படைத்தலைவர்களை அழைத்து, வாதவூரரைச் சுடுவெயிலில் நிறுத்தித் தண்டனை அளித்து அவரிடத்தில் கொடுத்த பொருள்களை யெல்லாம் திரும்பப் பெற்றுக்கொண்டு வருமாறு உத்தர விட்டான். படைவீரர்கள் இவரை அழைத்துச் சென்று சுடுவெயிலில் நிறுத்தித் தலையிலே கல்லேற்றி ஒறுத்தார்கள். வாதவூரர் இறைவன் திருவருளை நினைந்து எனக்கு இத்தகைய துன்பங்கள் வருதல் முறையாகுமோ? என்று கூறி வருந்தி நின்றார். </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> வைகையில் வெள்ளம்:</div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> வாதவூரருடைய துன்பம் துடைக்க எண்ணிய பெருமான், வையையாற்றில் வெள்ளம் பெருகுமாறு செய்தருளினார். வையை யில் தோன்றிய பெருவெள்ளம் மதுரைமாநகர் முழுவதும் விரைந்து பரவத்தொடங்கியது. பெரு வெள்ளத்தைக் கண்ட ஊர்மக்கள் ஊழிக்காலமே வந்துவிட்டதென்று அஞ்சி மன்னனிடம் சென்று முறையிட்டனர். பாண்டியனும் ஆற்றுவெள்ளத்தைத் தணிக்க, பூ, பொன், பட்டு முதலிய அணிகலன்களை ஆற்றில் விட்டு வெள்ளம் தணியுமாறு ஆற்றைப் பணிந்தனன். வெள்ளம் மேலும் பெருகிய தேயல்லாமல் சிறிதும் குறையாதது கண்டு அமைச்சர்களோடு கூடி ஆராய்ந்து சிவனடியாராகிய வாதவூரரைத் துன்புறுத்தியதன் விளைவே இது என்று நன்கு தெளிந்து அவரை விடுவித்து மதுரை மாநகரை இவ்வெள்ள நீர் அழிக்காதவாறு காப்பாற்ற வேண்டும் என்று வேண்டிக் கொண்டார். வாதவூரரும் திருவருளை எண்ணி வழுத் தினார். வெள்ளத்தின் வேகம் ஒரு சிறிது குறைந்தது. இருப்பினும் முற்றும் வெள்ளம் குறையவில்லை. அதைக்கண்ட பாண்டியன் மதுரை மக்களையெல்லாம் ஒருங்குகூட்டி ஒவ்வொருவருக்கும் இவ்வளவு பங்கு என்று அளந்து கொடுத்து ஆற்றின் கரையை அடைக்கும்படி ஆணையிட்டான். </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> மண் சுமந்தது:</div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> அரசன் ஆணையைக் காவலர் ஊர் முழுவதும் முரசறைந்து அறிவித்தனர். அந்நகரில் பிட்டு விற்று வாழ்க்கை நடத்தும் வந்தி என்னும் மூதாட்டி தனக்கு அளவு செய்துவிட்ட ஆற்றின் பங்கை அடைக்க ஆள் கிடைக்காமல் வருந்தினாள். நாள்தோறும் ஆண்டவ னிடம் அன்பு செலுத்தி வந்த அவ்வந்தியின் துன்பத்தைத் தவிர்க்க இறைவன் அவளிடம் கூலி ஆள் போலத் தோன்றினான், `யாரேனும் கூலி கொடுத்து என் வேலை கொள்வார் உண்டோ?` என்று கூவிய வண்ணம் தன்னை வந்தடைந்த அப்பணியாளனைக் கண்ட வந்தி மகிழ்ந்து, `நீ எனக்குக் கூலியாளாக வரவேண்டும்; அவ்வாறு வந்து என் ஆற்றின் பங்கை அடைத்துத் தருவாயானால் நான் விற்கும் பிட்டைக் கூலியாகத் தருகிறேன்` என்று கூறினாள். அதற்கு இசைந்த அக் கூலியாள் அவள் கொடுத்த பிட்டை வாங்கி உண்டு, தாயே! என் பசி தீர்ந்தது; இனி நீ ஏவிய பணியை நான் செய்து முடிப்பேன் என்று அவன் பங்கை அறிந்து அதை அடைப்பதற்கு முற்பட்டான். </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> பாண்டியன் பிரம்படி:</div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> வேலையைத் தொடங்கிய அவ் வந்தியின் ஆளாகிய சிவபெருமான் மண்ணை வெட்டித் தன் திருமுடியில் எடுத்துச் சென்று கரையில் கொட்டிவிட்டுக் களைப்படைந்தவன்போல ஓய்வு எடுத்துக் கொள்வதும், வந்தி அளித்த பிட்டை உண்பதும், ஆடுவதும் பாடு வதும் செய்து பொழுது போக்கினான். வேலை செய்து களைத்தவன் போலக் கூடையைத் தலையணையாக வைத்து உறங்கவும் செய்தான். ஆற்றின் கரை அடைபட்டதா என்பதைப் பார்வையிட வந்த மன்னனிடம் காவலர், ஊரில் உள்ளோர் ஒவ்வொருவரும் தத்தம் பங்கை அடைத்து முடித்தனர். பிட்டு விற்கும் வந்தியென்னும் கிழவி யின் பங்கு மட்டும் அடைபடாமல் கிடக்கிறது. வந்திக்கு ஆளாய் வந்த ஒருவன் சரிவரத் தன் பணியைச் செய்யாமல் பொழுதைக் கழிக்கிறான்; அதனால் அப்பகுதி நூற்றைக் கெடுத்தது குறுணி என்பது போல, ஒருத்தி பங்கு ஊரார் பங்கையும் கரைக்கிறது என்று கூறினர். உடனே அப்பகுதியைப் பார்வையிட வந்த பாண்டியன் அக்கூலியாளை அழைத்து வரச்செய்து தன்னுடைய கைப்பிரம்பால் முதுகில் அடித்தான். அடித்த அளவில் கூலியாளாக வந்த பெருமான் ஒருகூடை மண்ணை உடைப்பிற்கொட்டி மறைந்தான், பாண்டியன் அடித்த அப்பிரம்படி அரசன், அரசி, அமைச்சர், காவலாளர்கள் முதலிய எல்லோர் மேலும் பட்டது. அண்ட சராசரப் பொருள் அனைத்தின் மேலும் பட்டது. அப்போது வாதவூரர் இறைவன் தன் அடியவர் பொருட்டுக் கூலியாளாக வந்த திருவருளை எண்ணி வியந்தார். பாண்டிய மன்னன் வாதவூரர் பெருமையை நன்கறிந்து அவரை வணங்கி, `நற்றவப் பெரியீர்! எனக்கு அமைச்சராய் இருந்து அமர்ந்து எம் குலதெய்வத்தை என் கண்ணாரக்காட்டிக் குதிரைச் சேவகனாக வும், கூலியாளாகவும் வரச்செய்து என் பிறவி மாசை ஒழித்த பெரியவரே, என்னை மன்னித்தருள வேண்டும். தங்கள் பெருமையை இறைவன் எனக்கு நன்குணர்த்தினான். என் அரசுரிமையை இன்று முதல் தாங்கள் ஏற்றருளல் வேண்டும்` என்று வேண்டினான். வாதவூரர் பாண்டியனிடம் `இறைவனுடைய திருவடித்தொண்டு செய்ய என்னை உரிமையாக்குவதே இவ்வுலக ஆட்சியை எனக்குத் தருவதற்கு ஒப்பாகும்` என்றார். மன்னனும் அவர் விரும்பியவாறு அவரைச் செல்லவிடுத்துத் திருவருள் உணர்வோடு தம் அரண்மனைக்குச் சென்றான். </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> அமைச்சியலைத் துறந்து தவ வேடம் தாங்கிய வாதவூரடிகள் இறைவன் திருவிளையாடல்களை எண்ணி மகிழ்ந்தவராய், திருப் பெருந்துறையை அடைந்தார்.</div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> குருநாதர் பிரிவு:</div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> மீண்டும் தன் குருநாதரை அடைந்த வாதவூரடிகள் அடியவர் கூட்டத்தோடு கலந்து மகிழ்ந்திருந்தார். ஞானதேசிகனாய் வந்த பெருமான் தாம் கயிலைக்குச் செல்ல வேண்டியதைச் சீடர்களுக்கு உணர்த்தி அவர்களை இன்புற்றிருக்குமாறு பணித்தார். அடியவர்கள் தம் குருநாதரைப் பிரிய மனம் இல்லாமல் பெரிதும் வருந்தினர். அதைக் கண்ட குருநாதர் இக் குருந்த மரத்தின் நிழலில் ஒரு தெய்வப் பீடம் அமைத்து அதில் நம்முடைய திருவடிகளை எழுப்பி வழிபாடு செய்து வருவீர்களானால் ஒருநாள் `இக்கோயில் திருக்குளத்தில் தீப் பிழம்பு ஒன்று தோன்றும்; அதில் அனைவரும் மூழ்கி எம்மை அடையலாம்` என்று திருவாய் மலர்ந்து தம்மைப் பின்தொடர்ந்து வந்த அடியார்களை `நிற்க` எனக் கட்டளையிட்டுக் கயிலை சென்றார். வாதவூரடிகள் மட்டும் அவரைப் பின்தொடர்ந்து சென்று கொண்டிருந்தார். அவரைக்கண்ட குருநாதர், `நீ எம்மைப் பின் தொடர்ந்து வருதல் வேண்டா; உத்தர கோசமங்கை என்னும் திருப்பதிக்குச் சென்று அங்கு எண்வகைச் சித்திகளையும் பெற்று, திருக் கழுக்குன்றம் முதலான தலங்களைத் தரிசித்துப் பின்னர் தில்லையை அடைவாயாக` என்று கூறிச்சென்றார். மணிவாசகரும் அவ்வாறே திருப்பெருந்துறைக் குருந்த மரத்தின்கீழ் ஒரு தெய்வீகப் பீடம் அமைத்து அதில் குருநாதரின் திருவடிகளை எழுந்தருளச் செய்து அடியார்களோடு தாமும் வழிபட்டு வரலாயினார். </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> தல யாத்திரை:</div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> மணிவாசகர் திருவருட் போகத்தில் திளைத்து வாழும் நாட்களில் 1. நமச்சிவாய வாழ்க என்று தொடங்கும் சிவபுராணம், 2. அற்புதப் பத்து, 3. அதிசயப்பத்து, 4. குழைத்த பத்து, 5. சென்னிப் பத்து. 6. ஆசைப்பத்து, 7. வாழாப்பத்து, 8. அடைக்கலப் பத்து, 9. செத்திலாப் பத்து, 10. புணர்ச்சிப் பத்து, 11. அருட் பத்து, 12. திருவார்த்தை, 13. எண்ணப் பதிகம், 14. திருவெண்பா (பண்டாய நான்மறையும் இதில் சேர்க்கப்பட்டது), 15. திருப்பள்ளியெழுச்சி, 16. திருவேசறவு, 17. ஆனந்த மாலை, 18. உயிருண்ணிப்பத்து, 19. பிரார்த்தனைப் பத்து, 20. திருப்பாண்டிப் பதிகம் முதலிய பதிகங்களைத் திருவாய் மலர்ந்தருளி அடியார் கூட்டத்துடன் பலநாள் திருப்பெருந்துறையில் எழுந்தருளியிருந்தார். ஒருநாள் திருக்குளத்தில் தீப் பிழம்பு தோன்றிற்று. அடியார்கள் அனைவரும் ஐந்தெழுத்தை ஓதிக்கொண்டு அதில் மூழ்கினர். பெருமான் அம்மையப்பராய் இடப வாகனத்தில் எழுந்தருளி அருட் காட்சி வழங்கியருளினார். அடியார்கள் அனைவரும் மூழ்கிச் சிவகணங்களாயினர். மணிவாசகர் இவ்வேளையில் கொன்றை மர நிழலில் சிவயோகத்தில் அமர்ந் திருந்தார். இந்நிகழ்ச்சியை யோகக் காட்சியில் அறிந்த அடிகள் அடியார்களின் பிரிவாற்றாது வருந்தி, குருந்த மரத்தினடியில் இருந்த குருநாதரின் திருவடிப் பீடத்தைப் பற்றிக் கொண்டு அழுதார். 21. திருச் சதகம் என்னும் பாமாலையால் இறைவன் திருவருளைத் தோத் திரித்தார். பின்னர் குருநாதன் தனக்குப் பணித்த அருளாணையின் வண்ணம் திருவுத்தரகோசமங்கைக்குச் சென்று அங்கும் குருநாதரைக் காணாது வருந்தி 22. நீத்தல் விண்ணப்பம் என்னும் திருப்பதிகத்தால் தோத்திரம் செய்தார். அப்போது இறைவன் திருப்பெருந்துறையில் காட்டிய குருந்தமர் கோலத்தைக் காட்டியருளினார். அத்திருக் கோலத்தைக் கண்டு மகிழ்ந்த அடிகள், அங்குப் பல சித்திகளும் கைவரப் பெற்றார். பின்னர் பல திருப்பதிகளையும் வணங்கிக் கொண்டு பாண்டிய நாட்டைக் கடந்து சோழவளநாட்டைச் சேர்ந்த திருவிடை மருதூரை வந்தடைந்தார். இடைமருதில் ஆனந்தத் தேனாக எழுந் தருளியுள்ள இறைவன் அருள் நலத்தை நுகர்ந்து திருவாரூரை அடைந்து புற்றிடங்கொண்ட பெருமானை வணங்கி, 23. திருப் புலம்பல் என்னும் பதிகத்தை அருளிச் செய்தார். அதன் பின்னர் சீகாழியை அடைந்து தோணியப்பரைத் தரிசித்து 24. பிடித்தபத்து என்னும் பதிகத்தை அருளிச்செய்தார். பின்னர் அங்கிருந்து புறப்பட்டு, சோழநாடு கடந்து நடுநாட்டை அடைந்து திருமுதுகுன்றம், திரு வெண்ணெய் நல்லூர் முதலிய தலங்களைத் தரிசித்துக் கொண்டு திருவண்ணாமலையை அடைந்தார். அங்கும் இறைவன் குருந்தமர் திருக்கோலம் காட்டியருளினான். அக்காட்சியைக் கண்டு வணங்கிய அடிகள் அத்தலத்தில் பலநாட்கள் தங்கியிருந்தார். </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> திருவண்ணாமலையில்:</div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> அடிகள் அண்ணாமலையில் தங்கியிருந்தபோது மார்கழி மாதம் வந்தது. திருவாதிரைக்கு முன் பத்து நாட்களில் கன்னிப் பெண்கள் விடியற்காலம் எழுந்து வீடுகள்தோறும் சென்று ஒருவரை யொருவர் துயிலெழுப்பிக் கொண்டு நீராடி வழிபாடு செய்வதைக் கண்டு அவர்கள் வாய் மொழியாகவே வைத்து 25. திருவெம் பாவையையும், அவ்வூர்ப் பெண்கள் அம்மானையாடும் காட்சியைக் கண்டு அவர்கள் பாடுவதாக வைத்து 26. திருவம்மானையையும் அருளினார். </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> சிதம்பர தரிசனம்:</div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> பின்னர் அண்ணாமலையை நீங்கிக் காஞ்சிபுரம் அடைந்து அவ்வூர் இறைவனைத் தரிசித்துத் திருக்கழுக்குன்றம் அடைந்து 27. திருக்கழுக்குன்றப் பதிகம் பாடினார். அங்கே பெருமான் பெருந்துறை யில் அவரை ஆட்கொண்ட குருநாதர் திருக்கோலத்தோடு காட்சி வழங்கினான். பின்னர் அங்கிருந்து புறப்பட்டுத் திருத்தில்லையின் எல்லையை அடைந்து அத் திருத்தலத்தைத் தரிசித்தார். </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> தில்லை சிவ லோகம் போலக் காட்சியளித்தது. அந்நகரை யடைந்த மணிவாசகர் திருவீதிகளைக் கடந்து வடக்குத் திருவாயில் வழியே திருக் கோயிலுக்குள் சென்றார். சிவகங்கையில் நீராடி வலமாகச் சிற்சபை யில் எழுந்தருளியிருக்கும் ஆனந்த நடராசப் பெருமானை ஆறா அன்பினில் கண்டு கண்ணீர்வார உளம் நெகிழ்ந்து வணங்கினார். குரு நாதனாக எழுந்தருளி வந்து காட்சி கொடுத்த இறைவனைத் தில்லைச் சிற்றம்பலத்திலே கண்டு தரிசித்து பேரானந்தம் உற்று ஆனந்தக் கண்ணீர் பெருக 28. கண்ட பத்து என்னும் பதிகம் பாடி வழிபட்டார். பின்னர் தில்லையின் கீழ்த்திசையில் ஒரு தவச்சாலை அமைத்துப் பலநாட்கள் தங்கியிருந்து தினமும் அம்பலவாணனின் ஆனந்த நடனத்தைத் தரிசித்துவந்தார். அங்கிருந்து திருப்புலீச்சுரம், திருநாகேச்சுரம் முதலான தலங்களுக்குச் சென்று தரிசித்து மீண்டும் தில்லை வந்தடைந்தார். தில்லையில் அடிகள் அருளிச் செய்தவை 29. குலாப்பத்து, 30. கோயில் திருப்பதிகம், 31. கோயில் மூத்த திருப் பதிகம், 32. கீர்த்தித் திருவகவல், 33. திருவண்டப் பகுதி, 34. போற்றித் திருவகவல், 35. திருப்பொற்சுண்ணம், 36. திருத்தெள்ளேணம், 37. திருவுந்தியார், 38. திருத்தோள் நோக்கம், 39. திருப்பூவல்லி, 40. திருப்பொன்னூசல், 41. அன்னைப் பத்து, 42, திருக்கோத்தும்பி, 43. குயில் பத்து, 44. திருத்தசாங்கம், 45. அச்சப்பத்து, என்பனவாம். </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> புத்தரொடு சமய வாதம்:</div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> மணிவாசகர் தில்லையில் வாழ்ந்துவரும் நாட்களில் சிவனடி யார் ஒருவர் சிதம்பரத்திலிருந்து ஈழ நாட்டிற்குச் சென்றிருந்தார். அவ்வடியார் செம்பொன்னம்பலம், திருவம்பலம், திருச்சிற்றம்பலம் என்ற திருநாமங்களை இடைவிடாது சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் இயல்புடையவர். அவர் ஈழம் சென்றிருந்த காலத்தில் ஈழநாட்டில் புத்த சமயம் மேலோங்கியிருந்தது. இவ்வடியாரின் இயல்பைக் கண்ட சிலர் அரசனிடம் சென்று அவரது செய்கைகளை உணர்த்தினர். அரசன் அச் சிவனடியாரைச் சபைக்கு அழைத்து வருமாறு செய்தான். அரசவைக்கு வந்த அடியவர் செம்பொன்னம்பலம், திருவம்பலம், என்று சொல்லிக் கொண்டே தன் இருக்கையிலமர்ந்தார். அரசன் வியந்து இதன் பொருள் யாது? என்று அவரைக் கேட்டான். அவ் வடியார் அதன் சிறப்புக்களை எடுத்துரைத்து `தீயவரும் உள்ளன் போடு இப்பெயரை ஒருமுறை கூறினால் 21,600 தடவை திருவைந் தெழுத்தைக் கூறியதனால் உண்டாகும் பயனை இது தரும்` என்று கூறித் தில்லைப் பெருமானின் சிறப்பை எடுத்துரைத்தனர். அங்கிருந்த புத்தமத ஆசாரியன் சிவனடி யார் கூறுவதைக் கேட்டுச் சினந்து `திரிபிடகம் அருளிய எங்கள் புத்தனைத் தவிர வேறு தெய்வம் உண்டோ? இன்றே நான் தில்லைக்குச் சென்று சைவத்தை வென்று புத்தனே கடவுள் என்று நிலைநாட்டி வருவேன்` என்று சூளுரைத்து எழுந்தான். ஈழத்தரசனும் தன் ஊமைப் பெண்ணையும் உடன் அழைத்துக் கொண்டு புத்தாசாரியனுடன் தில்லைக்குப் புறப்பட்டான். தில்லையையடைந்த புத்தகுரு, அரசன் முதலானோர் திருக்கோயிலையடைந்தனர். அக்கோயில் மண்டபம் ஒன்றில் அமர்ந்தனர். கோயில் காப்பாளர் அவர்களை அணுகி புறச் சமயத்தார் இங்குத் தங்குதல் கூடாது என்று கூறினர். அதைக்கேட்ட புத்தகுரு `யாம் உங்கள் சமயத்தை வென்று எங்கள் சமயத்தை இங்கு நிலைநாட்ட வந்துள்ளோம் என்று வாதிற்கு அறைகூவினான். அச்சூளுரை தில்லைவாழ் அந்தணர்களுக்கு எட்டியது, அவர்கள் சோழமன்னனுக்கு இந்நிகழ்ச்சியை உடன் தெரிவித்தனர். அன்றிரவு தில்லைவாழ் அந்தணர்கள் அனைவரும் புத்தமத குருவை எவ்வாறு வெல்வது என்ற கவலையுடன் தில்லைச்சிற்றம்பலவனை எண்ணி வணங்கித் துயில்கொண்டனர். நடராசப் பெருமான் அவர்கள் கனவில் எழுந்தருளி `தில்லையின் கீழ்பால் சிவயோகத்தில் அமர்ந்து தவமியற்றி வரும் நம் அடியவனாகிய வாதவூரனை அழைத்து வந்து இப்புத்த குருவோடு வாதிடச் செய்க, அவன் அவர்களை வெல்வான்; கவலற்க` என்று கூறி மறைந்தார். மறுநாள் தாம்கண்ட கனவை ஒவ்வொருவரும் ஒருவருக்கொருவர் சொல்லிக் கொண்டு இறைவன் திருவருளை வியந்து மணிவாசகர் எழுந்தருளியுள்ள தவச்சாலையை அடைந்து மணிவாசகரிடம் ``அடிகளே! நம் சைவ சமயத்தை அழித்து புத்த மதத்தை நிலைநாட்டும் எண்ணத்துடன் ஈழநாட்டு மன்னனும், புத்த மதகுருவும் வந்துள்ளனர். தாங்கள் வந்து அவர்களை வாதில் வென்று நம் சமயத்தை நிலைநிறுத்தல் வேண்டும்`` என்று அழைத்தார்கள். </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> ஊமைப்பெண் பேசியது:</div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> வாதவூரடிகளும் தில்லை மூவாயிரவருடன் சென்று ஆனந்தக் கூத்தனை வணங்கி அவனருள் பெற்று புத்தமதகுரு இருந்த மண்டபத்தை அடைந்தார். தீயவர்களைக் காண்பது தீதென்றெண்ணி அவர்களுக்கெதிரே ஒரு திரையிடச் செய்து தான் மறுபக்கத்தில் அமர்ந்தார். சோழ மன்னனும் மறையோரும், புலவர்களும் அவ்வவை யில் கூடியிருந்தனர். சோழன் வாதவூரரைப் பணிந்து, `புத்தர்களை வாதில் வென்று நம் சமயத்தை நிலைபெறச் செய்வது தங்கள் கடமை, தோல்வியுற்ற புத்தர்களை முறைசெய்து என் கடமை` என்று வேண்டிக் கொண்டான். பின்னர் மணிவாசகர் புத்தகுருவை விளித்து `வந்த காரியம் என்ன?` என்று வாதத்தைத் தொடங்கினார். வாதம் தொடர்ந்து நடைபெற்றது. மணிவாசகர் எத்தனை உண்மை களை எடுத்துரைத்தாலும் அவை புத்தகுருவின் செவிகளில் ஏற வில்லை. மணிவாசகர் கூறிய வாதத்தை மறுக்கும் வழியின்றி, சிவ நிந்தை செய்யத் தொடங்கினான். அதைக்கண்ட மணிவாசகர் கலை மகளை வேண்டி சிவநிந்தை செய்யும் நாவில் நீ இருத்தல் பொருந்துமோ? இவர்கள் நாவைவிட்டு அகல்வாயாக; இது இறைவன் ஆணை` என்று கூறினார். அவ்வளவில் புத்தகுருவும், அவருடன் வந்தவர்களும் ஊமைகளாயினர். இதைக்கண்டு வியப்புற்ற ஈழமன்னன் வாதவூரரை வணங்கி `அடிகளே என்பெண், பிறவி முதல் ஊமையாக இருக்கின் றாள். அவளைப் பேசும்படிச் செய்தால் நான் தங்களுக்கு அடிமை யாவேன்` என்று கூறினான். வாதவூரர் அதற்கிசைந்து அப்பெண்ணை அவைக்கு வரவழைத்து அமர்த்தி, பெண்ணே! இப்புத்தன் கேட்ட கேள்விகளுக்கு விடை கூறு என்று கூறினார். அப்பெண்ணும் அனை வரும் வியந்து மகிழும்படி, புத்த குருவின் வினாக்களை மணிவாசகர் தாமே அப்பெண்ணிடம் கேட்க அப்பெண் அதற்கு விடையளித்தாள். அந்த வினா - விடைகள் தாம் 46. திருச்சாழல் என்ற திருப்பதிகமாக அமைந்தது. ஈழமன்னனும் அதைக்கண்டு மகிழ்ந்து மணிவாசகர் திருவடிகளிலே விழுந்து வணங்கிச் சைவஞ் சார்ந்தான். அவையோர் அனைவரும் மணிவாசகப் பெருமானைப் போற்றித் துதித்தார்கள். ஈழ மன்னன் திருநீறும் கண்டிகையும் பூண்டு அடிகளைப் பணிந்து புத்த குருவும், மற்றவர் களும் பேசும் திறம்பெற அருள் செய்ய வேண்டு மென்று வேண்டினான். </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> மணிவாசகர் அவர்கள் மீது திருவருட் பார்வையைச் செலுத்தினார். அவ்வளவில் அனைவரும் ஊமை நீங்கிப்பேசும் திறம் பெற்று மணிவாசகரை வணங்கித் தாங்கள் செய்த குற்றத்தை மன்னிக்கும்படி வேண்டிக்கொண்டனர். புத்தகுருவும் அவரைச் சூழ வந்த அனைவரும் சைவர்களாக மாறினர். மணிவாசக ரும் திருக்கோயிலுக்குட் சென்று சபாநாயகரை வணங்கித் தம் தவச் சாலைக்கு எழுந்தருளினார். இவ்வாறு தவச்சாலையில் தங்கியிருந்த காலத்தில் மணிவாசகர் 47. </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> திருப்படையாட்சி, 48. திருப்படை யெழுச்சி, 49. அச்சோப் பத்து, 50. யாத்திரைப்பத்து என்ற பதிகங் களைப் பாடியருளினார். </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> இறைவன் திருவாசகம் கேட்டு எழுதியது:</div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> இவ்வாறு சிதம்பரத்தில் மணிவாசகர் வாழ்ந்து வரும் நாள் களில், ஒரு நாள் அந்தணர் ஒருவர் அவரிடம் வந்து தான் பாண்டிய நாட்டைச் சேர்ந்தவரென்றும், சிவபிரான் மணிவாசகருக் காகச் செய்த அருட்செயல் உலகெங்கும் பரவியுள்ளது என்றும் வியந்து கூறி மணி வாசகர் பல சமயங்களிலும் பாடிய பாடல்களை முறையாகச் சொல்லும்படிக் கேட்டுக் கொண்டார். </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> மணிவாசகரும் அந்தணரை அருகிலிருத்தித் தாம் பாடிய திருவாசகப் பாடல்கள் அனைத்தையும் சொல்லியருளினார். அந்தணரும் தம் திருக்கரத்தால் அவைகளை எழுதி முடித்து `பாவைபாடிய தங்கள் திருவாயால் ஒரு கோவை பாடுக` என்று கேட்டுக் கொண்டார். அவ்வேண்டுகோளுக்கு இணங் கிய மணிவாசகர் இறைவனது திருவடிப்பேற்றை உட்கருத்தாகக் கொண்ட இனிய கோவையார் என்ற நூலை அருளிச் செய்தார். கேட்ட அந்தணர் அந்த நூலையும் தம் திருக்கரத்தால் எழுதி முடித்தார். பின்னர் அந்தணர் வடிவில் வந்த சிவபெருமான் மறைந்தான். அதைக் கண்ட மணிவாசகர் இப்படித் தன்னை ஆட்கொண்டவர் சிவபிரானே என்பதை அறிந்து ஆனந்தக் கண்ணீர் பெருக்கித் திருவருளை எண்ணி வழுத்தினார். </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> திருவாசக உட்பொருள்:</div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> திருவாதவூரரின் திருவாசகத்தையும், திருக்கோவையையும் தம் கையால் எழுதிய இறைவன் அந்நூல்களை உலகறியச் செய்ய வேண்டி நூலின் முடிவில் `திருச்சிற்றம்பலமுடையான் கையெழுத்து` எனத் திருச்சாத்திட்டுத் தில்லைச் சிற்றம்பலத்தில் வாயிற்படியிலே வைத்தருளினார். </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> காலையில் கோயிலில் இறைவனைப் பூசை செய்ய வந்த அருச்சகர் வாயிற்படியில் நூல் ஒன்று இருப்பதைக்கண்டு அதையெடுத்து ஆண்டவனால் இது தரப்பட்டதாகும் என்ற அன்புணர் வோடு பிரித்துப் பார்த்துப் படித்தார். அவ்வேடுகளின் முடிவில் திருவாதவூரர் சொற்படி திருச்சிற்றம்பலமுடையான் கையெழுத்து என்றிருந்ததைக்கண்டு உடல் சிலிர்த்து இறைவன் திருவருளைப் பெறுதற்குரிய நூல்களில் இது தலையானது என்று புகழ்ந்து இந்நூலைப் பாடிய வாதவூரரைச் சென்று கண்டு வணங்கினார். திருவாயிற்படியில் இந்நூல் இறைவனால் வைக்கப்பட்டிருந்த நிகழ்ச்சியை அவரிடம் தெரிவித்தார். வாதவூரர் அதைக்கேட்டு திருவருளையெண்ணி வணங் கினார். முடிவில் அந்தணர் அனைவரும் இந்நூலின் பொருளைத் தாங்களே விளக்கம் செய்ய வேண்டும் என்று கேட்டுக் கொண்டனர், அதற்கு மணிவாசகர் இதன் பொருளைத் தில்லைச் சிற்றம்பலத்தில் வந்து தெரிவிக்கின்றேன் என்று சொல்லி அவர்களோடு சிற்சபைக்கு எழுந்தருளினார். அங்கு வந்து `இந்நூற் பொருள் இச்சபையில் எழுந் தருளியுள்ள ஆனந்தக் கூத்தப்பெருமானே ஆவன்` என்று சுட்டிக் காட்டி, அச்சபையில் எல்லோரும் காண மறைந்தருளினார். இவ்வற்புத நிகழ்ச் சியைக் கண்ட அனைவரும் வியந்து மகிழ்ந்து தொழுது போற்றினர். நடராசப்பெருமான் மணிவாசகருக்குத் தம் திருவடிகளிலே இரண் டறக் கலக்கும் பேரின்பப் பேற்றைத் தந்து அவரை ஆட் கொண்டருளினார். </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> அடிகள் காலம்:</div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> மணிவாசகர் காலத்தைப் பற்றி ஆராய்ச்சியாளர்கள் பலவேறு கருத்துக்களைக் கொண்டுள்ளனர். </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> ஒவ்வொருவரும் தாங்கள் கருதிய கருத்துக்களை நிலைநாட்டுவதற்கு, பலவேறு ஆதாரங்களைக் காட்டுகின்றனர். எல்லோருடைய ஆராய்ச்சியும் அடிகளார் கடைச் சங்க காலத்திற்குப்பின் தொடங்கி 11-ஆம் நூற்றாண்டுவரை உள்ள காலங்களில் ஏதேனும் ஒருகாலம் மணிவாசகர் வாழ்ந்த காலம் என முடிவு செய்கின்றது. இக்கால ஆராய்ச்சிகளைத் தொகுத்து ஆராய்ந்து மணிவாசகர் காலம் கி.பி. மூன்றாம் நூற்றாண்டு என முடிவு செய்து தருமை ஆதீனத் திருவாசக நூல் வெளியீட்டில் மகாவித்துவான், திரு. ச.தண்டபாணி தேசிகர் அவர்கள் குறிப்பிட்டுள்ளார்கள். அவர் களுடைய கால ஆராய்ச்சித் தொகுப்புரையின் ஒரு பகுதியைச் சுருக்கித் தருகின்றோம். </div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> ``திருமலைக் கொழுந்துப் பிள்ளை அவர்கள் முதல் நூற்றாண் டாகவும், பொன்னம்பலப் பிள்ளை அவர்கள் இரண்டு அல்லது மூன்றாம் நூற்றாண்டாகவும், மறைமலையடிகளார் அவர்கள் மூன்றாம் நூற்றாண்டாகவும், வில்ஸன்வுட் என்பவர் ஏழாம் நூற்றாண்டு என்றும், G.U.. போப் ஏழு, எட்டு அல்லது 9 - ஆம் நூற்றாண்டு என் றும், சூலின் வின்ஸன் 9 அல்லது 10 - நூற்றாண்டு என்றும், Mr. கௌடி 8 லிருந்து 10 - ஆம் நூற்றாண்டுக்குள் என்றும், Dr. ரோஸ்ட்டு 13 அல்லது 14 - ஆம் நூற்றாண்டு என்றும், நெல்ஸன் 9 - ஆம் நூற்றாண்டு என்றும், K.G. சேஷய்யர் 3 அல்லது 4 - ஆம் நூற்றாண்டு என்றும், சீனிவாசப் பிள்ளை 9 - ஆம் நூற்றாண்டு என்றும், C.K.சுப்பிரமணிய முதலியார் மூவர்க்கும் முந்தியவர் என்றும் கூறுகின்றனர்``.</div> <div class="separator" style="clear: both;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both;"> மூவர்க்கு முந்தியவர் மணிவாசகர் என்ற கருத்து பொருத்த முடையதாகத் தோன்றுகிறது. மணிவாசகர் காலத்தில் நம் நாட்டில் தலையெடுத்திருந்த புறச்சமயம், பௌத்தம் ஒன்றே எனத் தெரிகிறது. மூவர் காலத்தில் பௌத்தம் ஓரளவிலும் சமணம் சிறப்புற்றும் இருந்தன. மணிவாசகர் வாக்கில் சமண் சமயக் குறிப்பேதும் காணப் பெறவில்லை. திருவாசகத்தில் விநாயகரைப் பற்றிய குறிப்பு எதுவும் காணப் பெறவில்லை. இன்ன பல காரணங்களால் மணிவாசகர் மூவர்க்கும் முந்தியவர் என்று கொள்ளலாம். </div> </div>

மாணிக்கவாசகர் வரலாறு

வாதவூரடிகள் வரலாறு செந்தமிழ் மணமும் சிவமணமும் ஒருங்கே கமழும் திருநாடு தென்பாண்டி வளநாடு. இந்நாட்டை அணிசெய்வது, ``புனல்யாறு அ...